Çok yemek yer misin, yavrum?" "Günde birkaç dilim ekmek, efendim" diye cevap verdim, "su ve eğer sahip olma mutluluğuna erişirsem çorba." "Çorba mı, hay Allah, çorba ha... bakın, dostum" dedi yaşlı cimri karısına dönerek "şu lüks düşkünlüğüne bakın. Bir yıldır hizmetçilik edecek yer arıyor kendine, bir yıldır açlıktan geberiyor, şimdi de kalmış utanmadan çorba içmek istediğini söylüyor. Biz kırk yıldan beri kürek mahkumları gibi çalışan biz bile haftada bir kere, o da pazar günleri içiyoruz çorbayı. Her gün yüz gram ekmek, yarım şişe nehir suyu, kendinize etek yapmanız için her on sekiz ay sonunda karımın eski bir elbisesini ve eğer çalışmamızdan memnun kalır, tutumluluğunuz bizimkine uyar, çeki düzen vererek evi biraz güzelleştirmeyi başarırsanız ücret olarak üç ekü vereceğiz size. Aslına bakarsanız pek fazla is yoktur bizde, bütün gün yalnız kalacaksınız evde. Tüm işiniz yalnızca haftada üç kere bu on odalı evi temizleyip ovmak, karımla benim yataklarımızı yapmak, kapıya cevap vermek, perukamı pudralamak, karımın saçlarını taramak, köpek, kedi ve baykuşa bakmak, mutfağa göz -kulak olmak, kullanılsın kullanılmasın yemek takımlarını yıkamak, bize bir şeyler hazırladığı zaman karıma yardım etmek. Günün geri kalan bölümlerinde de çamaşırları, çorapları, takkeleri ve öbür ev eşyalarını yıkamak. Sizde görüyorsunuz ya Sophie, bunların hepsi de kolayca yapılacak işler. Geriye baya boş zamanınız kalacak, ondan istediğiniz gibi yararlanmanıza izin veriyoruz..."

Sayfa 167 - AltınpostKitabı okudu