İşârâtü'l İ'câz
Bediüzzaman Said NursîSözler ve Alıntılar
Zîra esbâb ve vesâitin arkasında, Kudretin şuâı görünür; te'sir O’nundur, esbâb ise perdedir.
Sâniyen: Ölüm, muzır hayvanlarla dolu bir hapisten geniş bir sahrâya çıkmak gibidir. Binâenaleyh, rûh, cesed kafesinden çıkarsa, necât bulur.
Saâdetin esâslarından “ nikâh ” ise: Evet, insanın en fazla ihtiyacını tatmin eden, kalbine mukâbil bir kalbin mevcûd bulunmasıdır ki, her iki taraf sevgilerini, aşklarını, şevklerini mübâdele etsinler ve lezâizde birbirine ortak, gam ve kederli şeylerde de yekdiğerine muâvin ve yardımcı olsunlar.
Ve kezâ, yardım isteyenlere yardım ve duâ edenlere cevab vermek hususunda, pek rahîmâne bir şefkat sâhibi olan bir sultan – ki, ednâ bir mahlûkun ednâ bir isteğini derhâl yapar, verir – elbette bütün mahlûkatın en büyük bir ihtiyacını kemâl‑i sühûletle yapar. Böyle umumî ve en mühim bir ihtiyaç ancak âhirettir.
İnsanın pek yüksek bir kıymeti olmasaydı, semâvât ve arz onun istifadesine mutî' ve musahhar olmazdı.
Ve kezâ, insan ehemmiyetsiz olsaydı, mahlûkat onun için halkedilmezdi. Eğer insan ehemmiyetsiz ve kıymetsiz olsa idi, o vakit insan, mahlûkat için halkolunacaktı.
Ne sen fâilsin ve ne senin esbâbın…
Hattâ kulaktaki zar, nur‑u îmân ile ışıklandığı zaman, kâinâttan gelen manevî nidâları işitir. Lisân‑ı hâl ile yapılan zikirleri, tesbihâtları fehmeder. Hattâ o nur‑u îmân sâyesinde rüzgârların terennümatını, bulutların na'ralarını, denizlerin dalgalarının nağamâtını ve hâkezâ‥ yağmur, kuş ve sâire gibi her nev'iden Rabbânî kelâmları ve ulvî tesbihâtı işitir. Sanki kâinât, İlâhî bir mûsikî dâiresidir.