Aşktan koparılan, biyolojik hazza indirgenen, tam anlamıyla insani ve ilahi boyutundan yoksun bırakılan cinsellik, “başkası” ile en derin ilişkinin “şiirsel” dili olmaktan çıkar. Artık başkasını sevmek, ona aşık olmak niteliğini kaybeder. Yalnızca kendini sevme ve kendi yapayalnızlığı içine gömülme haline dönüşür.