İstanbul Geceleri
Samiha AyverdiSözler ve Alıntılar
Çekmeyince erbaîni rûzigâr
Gelmemiştir bir zaman evvel bahâr..
Yaşanmakta olan zaman, karakış devresini geçirmeyince bahâr vakti gelmez..
Sayfa 243 - kubbealtı
Çeşnisini bilmeyen için şeker kamışı ile, talaştan ibâret âdî kamışı ayırt etmek ne mümkün?
Sayfa 128 - kubbealtı
Hayat patırtısı başına vuran insan, karmakarışık
seslerin gürültüsü ortasında, yüreğinin velvelesini işitemedi.
Şu halde İstanbul, yalnız san'atkâr değildi de ne idi? Örnek olacak terbiyesi, elenip incelmiş göreneği, asırların süzgecinden geçerek mukaddes kümecikler olmuş geleneği ve baha biçilmez bir şefkat kuyusundan, gelip geçenlere sebil dağıtan hayır sahibi bir cömert miydi?
Âminlerle güvey koymak, besmele ile mektebe başlamak fenâ mı idi? Fenâ mı idi o ana sevgisi, baba saygısı ki, hayat boyunca insâfı, fedâkarlığı hasbîlîğî geliştirir, selamete yol açar, muhâtaraları önler, doğruluğun temel taşını örerdi? Fenâ mı idi, hileden elini, haramdan eteğini, yalandan dilini, kötüden gözünü, fuzulden kulağını bağlamak ahdı ile,san,at ve meslek hayatına adım atış fenâ mı idi..
Sayfa 126 - kubbealtı
Evet söylemek isteriz, fakat bu cihan gulgulesi içinde bizi dinliyen kimdir ve nerededir?
İstanbul geceleri, meraklı, üzüntülü, kuşkulu olarak, tek ve yekpâre bir vücut hâlinde ürperirdi.