İstanbul Maviyken sözleri ve alıntılarını, İstanbul Maviyken kitap alıntılarını, İstanbul Maviyken en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Iliskilerin kadinlari tutsaklastirdigi bir devirde o beni ozgurlestirdi. Bana gercek sevginin,insani tek bir kisiye kapatan degil,tum evrene acan bir kapi oldugunu ogretti.
"Hızlı yürüyenlerle, geride kalanlardan haber alınmaz. Gözle görülebildiği kadardır hayat. O kadar... Kolaylaştırır bu. Bilmemek hayatı kolaylaştırır. Kaybedecek bir şeyin, ulaşılamayacak bir hedefin olmaması... Başka yaşamlara ucundan kıyısından dokunmak ama onlar hakkında düşünmemek iyi gelir..."
"İçten içe ve bıkmadan usanmadan bir gün ansızın karşımıza çıkıverecek ve çekilen bütün acıları unutturacak mucizeye inanmaya devam eden biz kazazedelerin, işte bu iyimser ihtimal sayesinde her şeye rağmen hayata tırnak uçlarımızla tutunmaya devam edebildiğimizi kavrıyorum."
Hayatımın iplerini hiç bir zaman ele geçiremeyişim, gitmem gerekirken gidemeyişim, bir türlü ne istediğimi tam olarak bilemeyişim, daha doğrusu aslında ne istediğimi hep onu yitirdikten hemen sonra, aşağılayıcı bir pişmanlık ve suçluluk duygusu eşliğinde hissedişim yüzüme vuruyor.
"Zamanın akmadığı kentlerde yollar da akmaz, yokuş olur. İnsanlar birer gölge gibi kamburları çıkık, başları önde, soluk soluğa tutunurlar o eğime. Çoktan yenildiklerini, yazgılarını asla değiştiremeyeceklerini bilirler. Yolun sonunda olmadığını, yokuş güneşe çıksa dahi kendilerinin hep ters ışıkta kalacaklarını, birer gölge olarak geldikleri bu âlemden yine gölge olarak göçeceklerini bilirler. Yine de tozlu, çilekeş karıncalar gibi, aslında ulaşacakları bir nokta varmış gibi, ağır ağır tırmanmaya devam ederler."
Aslında yalnızca aşkı beklemekten ve yokluğunda ne kadar acı çekiyor olursak olalım ondan asla şüphe etmemekten tuhaf bir haz aldığımızı; onu bir yazgı, bir dua gibi sorgusuzca kabullendiğimizi ve bağımlısı haline geldiğimizi fark ediyorum.