Uzaklarda kalan diğer hemcinsleri gibi, öğle güneşlerinde sıcak toprağa gölge salamayan, yağmurlarda ıslanamayan, fırtınalarda sarsılamayan, semayı, yıldızları, ayı görmeye görmeye unutan şu ağaç, bulunduğu köşede acaba mesut muydu?
Aldanarak, unutmuş
Senin yolun ayrı, benimki ayrı
Az sonra ikimizde yalnız.
Kısa bir zaman için, saat beş suları
İyidir beraber olmamız
(Behçet Necatigil)
Nazmi, hayatının sonunda bir akşam güneşine benzettiği Jülide’ye o geceden sonra aşık olmayacak mı?! Hem öyle bir aşk ki, hiçbir zaman dile getirilmeyecek…
Necati Cumalı ise asmaların, küpeçiçeklerinin söyleyeceklerine inanıyor, “Bahçede” şiirinde:
Anlamak istersen beni
Ağaçlarla iyi geçin
Çiçekleri sula çapala
Ben giderim. Bir akşam
Sessiz boş bahçede asma
Eğilir kulağına söyler
Göz göze küpeçiçeği
Söyleyemediklerimi.