İttihat ve Terakki Gönderileri
İttihat ve Terakki kitaplarını, İttihat ve Terakki sözleri ve alıntılarını, İttihat ve Terakki yazarlarını, İttihat ve Terakki yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zât-ı Şâhâne
"O zamana kadar henüz bu gibi neşriyata alışmamış olan Abdülhamid, Ahmed Rıza Bey'in bu vaziyeti karşısında şaşaladı. Bahusus (özellikle) irâde-i seniyeye rağmen onun avdet etmemesinden büsbütün kuşkulandı. Ahmed Rıza Bey'in bir sene evvel maaş tahsisi istirhamıyla (arz ile) takdim ettiği istidayı hatırladı. Neşriyatı terk etmek ve münhasıran (sadece) tetkikatı ilmiye (araştırma ilmi) ile iştigal eylemek (uğraşmak) şartı ile mahiyye (aylık) ne miktar paraya ihtiyacı olduğunun Ahmed Rıza Bey'den sorulması hakkında Paris Sefiri Esad Paşa'ya haber yolladı. Fakat Rıza Bey'i seferathaneye celp ve irâdeyi tebliğ eden sefir, onun tarafından şu cevapla karşılaştı:"Zat-ı Şahane'nin beni hatırladıklarına teşekkür ederim. Şimdilik hayatımı temin edecek kadar para kazanabiliyorum. Buna binaen hiçbir şeye ihtiyacım yok. Neşriyatı terk etmek cihetine gelince, bunu yapamam. Çünkü devlet ve milletimin bugünkü idâresizlik yüzünden maruz kaldığı felâketi görüp de göz yumamam. Zat-ı Şahane, bu neşriyattan mustarip oluyorlarsa, Memaliki mahruse-i şahaneleri dâhilinde islâhat yapsınlar; halka sükûn ve refah temin buyursunlar." Aşağı, yukarı bu mealde olması lâzım gelen bu ifâdede en hakiki bir vatanperverlik mevcut idi."
Sayfa 53Kitabı okudu
Abdulhamid
Abdülhamid, üç beş sözle Mebusların kalbine tesir edivermişti. Esasen bu hâl, Abdülhamid'in yegâne sihri ve sanatı idi.
Otuzüç senelik saltanat hayatında insanları daima kalbinden avlamaya alışmış olan bu tecrübeli hükümdar; en büyük aleyhtarlarını bile kendi tarafına temayüle mecbur etmiş ; bu suretle kendi hayat ve saltanatının bir müddet daha endişesizce beka ve devamını temin eylemişti. S.104/C.II
Sayfa 104Kitabı okuyor
cambaz
Said Paşa, şimdiye kadar geçen resmi hayatında ,yalnız bir tek Abdülhamid ile bir ip üstünde oynamış , fakat bir ipte iki cambaz oynayamayacağı için bazan Abdülhamid'i yuvarlamış ve bazen de kendi yuvarlanmıştı. Fakat şimdi , bir tek Abdülhamid yerine birçok Abdulhamidler karşısına çıkmışlar , bu ipe tırmanmışlardı. Hem de bu tırmanan acemi cambazlar , cüretkar ve hayatı hiçe sayan insanlardı.
Sayfa 566Kitabı okuyor
Savaşta Anadolu
(....)Fakat cenk ve cidalin en korkunç ve en acıklı sahneleri cephe gerilerinde vukua geliyordu. Açlık ve yoksulluk her tarafı sarmıştı. Anadolu, sefâletin büyük ıstırapları altında bunalmıştı. İstanbul'da yaşamak, tahammül edilmez bir işkence hâlini almıştı. Anadolu'da, hayat ve ziraat, kâmilen felce uğramıştı. Yalnız tarlaların değil; evlerin kapılarını bile yabani otlar kaplamıştı. Halk, hudutlara toplanmış. Köyler, ıssız ve viran kalmıştı. Her felâkete derin bir iman ve tevekkülle göğüs geren Anadolu kadınları, çocuklarını sırtlarına bağlıyor; yaz güneşinin cehennemî harareti altında tarlasında çalışıyorlar. Tek kalan öküzlerinin yanına bizzat koşuluyorlar; böylece hem kendilerine bir lokma ekmek tedarikine, hem de hudutlardaki askerin gıda ve hayatını temine uğraşıyorlardı. Bin mihnet ve meşakkatle elde ettikleri mahsulâtı sırtlarına yükleniyorlar, yine bin mihnet ve meşakkatle şehirlere, ticaret merkezlerine, depolara taşıyorlar. Ve artık ondan sonra neler olup bittiğini düşünmeden yine köylerine dönerek kendi sefâletleriyle başbaşa kalıyorlardı.
Bu suretle elde edilebilen Anadolu mahsulâtının hemen hemen dörtte üçü, Alman ve Avusturyalıların ellerine geçiyor, zavallı Türkün hakk-ı hayatına zerre kadar ehemmiyet verilmiyordu. s.336/C.III
Akıl Fikir Yayınevi
