Takım sessizdi. Tütünü olanlar gizlice nefes çekiyorlardı. Karanlıkta toplanmışlar,gözlerini ateşe dikmişlerdi. Takım büyük bir aileydi zaten. Takım kaptanının, sobanın yanındaki birkaç kişiye anlattığı bir hikayeyi dinliyordu hepsi. Boşuna nefes tüketmezdi çünkü. Bir şey anlatmaya başladığı zaman çalışanların hepsi onun neşesinin yerinde olduğunu bilirlerdi.
Sayfa 88