İvan İlyiç'in Ölümü
Lev Tolstoyİvan İlyiç'in Ölümü Gönderileri
İvan İlyiç'in Ölümü kitaplarını, İvan İlyiç'in Ölümü sözleri ve alıntılarını, İvan İlyiç'in Ölümü yazarlarını, İvan İlyiç'in Ölümü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“belki de sürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir.”
• 
İvan İlyiç'in Ölümü
“Ve bir uçurumun eşiğinde, onu anlayan veya ona acıyan kimsenin olmadığı bir yerde, böyle yapayalnız yaşamak zorundaydı.”
Bu yüzden nefret ediyordu herkesten.
Belki de yaşamam gerektiği şekilde yaşamadım.
Kötü şeyler düşünüp karamsarlığa düşmenin gereksizliğine kendini iyice inandırdı.
...ağrısından çok, içindeki sıkıntıdandı inlemesi. "Hep aynı, hep aynı.. Hiç bitmeyen gündüzler, geceler.. Daha çabuk olsa bari!.. Daha çabuk olacak olan ne? Ölüm, karanlık.. Hayır, hayır. Her şey ölümden çok daha iyidir!"
Sayfa 83Kitabı okudu
"Yıllar geçtikçe, omuzlarına binen ağırlık artıyordu. Başarılara doğru ilerlediğini sanıyor, oysa başarısızlıklarla karşılaşıyordu. Durum böyleydi gerçekten de. Başkalarının gözünden iyi yaşıyor gibi görünürken yaşam, ayaklarının altından kayıp gidiyordu..."
"İşin ilginç yanı, eskiden ölüm düşüncesini perdeleyen, gizleyen, yok eden düşünceler, eskisi gibi, etkin olamıyorlardı artık."
Onlar gidince birden hafiflemiş gibi oldu İvan İlyiç: Yalanlar da onlarla onlarla birlikte gitmiş , ama ağrıları kalmıştı onunla...
Geçmişteki tüm hayallerini düşünüyordu bu yalnızlığında.
Sayfa 100 - İnkılap
Kah bir umut kıvılcımı parlıyor, kah umutsuzluk bir deniz gibi kabarıyordu. Hep ağrı, hep ağrı, hep can sıkıntısı; her şey tek ve aynı. Yalnızlıktan patlayacak gibi oluyor, birilerini çağırmak istiyor, fakat bu birilerinin yanında daha kötü olacağını da biliyordu.
Sayfa 84 - İnkılap