İvan İlyiç`in Ölümü
Lev TolstoyEn Yeni İvan İlyiç`in Ölümü Sözleri ve Alıntıları
En Yeni İvan İlyiç`in Ölümü sözleri ve alıntılarını, en yeni İvan İlyiç`in Ölümü kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hepimiz ölüp gideceğiz. Ne diye yardım etmekten yüksünelim...
Dünya umurlarında değil, fakat bir gün onlar da ölecekler.
Sayfa 47Kitabı okudu
Doktorun bedensel acıların korkunç olduğunu söylemesi bir gerçekti. Fakat hastanın çektiği manevi acılar bundan kat be kat daha üstündü. Bugün ıstıraptan kıvranmasının asıl sebebi buydu.
Kalabalık bir şehirde, dostları arasında, ailesinin içinde olduğu halde, İvan İlyiç son zamanlarda korkunç bir yalnızlık içinde, yüzünü kanepenin arkalığına çevirip sadece geçmişini düşünerek yaşıyordu. Bu yalnızlık ne denizlerin dibinde ne de yer altında bulunabilicek bir yalnızlıktı.
“Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?”
Tek istediği neşe ve hoşluktu; bunları bulabildiğinde kendini mutlu hissediyor, dirençle, dırdırla karşılaştığındaysa, hemen işini merkez alarak yarattığı özel dünyaya çekiliyor ve kendini mutlu edecek hoşluğu, neşeyi burada buluyordu
"ya gerçekten yaşamam gerektiği gibi yaşamadıysam,bilinçli seçtiğim yaşamım yanlışsa..."
Nasılsa hepimiz öleceğiz. elimiz ayağımız tutarken niye çalışmayalım.
Bütün bunların sürdürdüğü yaşamın sürdürmesi gereken yaşam olmadağınından kaynaklandığı düşüncesi…
Sayfa 72 - Türkiye iş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
Hayat gitgide artan acılar demek ; artan bir hızla en dibe , en korkunç acılara doğru uçmak demekti. " İşte ben de uçuyorum..."
Sayfa 75
..Gerasim ' in bitişik odaya geçmesini bekledi, sonra kendini bıraktı ve çocuklar gibi ağlamaya başladı. Umarsızlığına, korkunç yalnızlığına, insanların acımasızlığına, Tanrının acımasızlıgına , Tanrının yokluğuna ağlıyordu...
Sayfa 70
Ben yok olduğumda ne olacak? Hiçbir şey! Yok olduğumda nerede olacağım? Sakın ölüm dedikleri ? Olmaz öyle şey, istemiyorum!
Sayfa 46 - ivan ilyic
Yaşam ve ... ölüm ! İşte o kadar! Yaşıyordum... bir yaşamım vardı, ama şimdi usulca elimden kayıyor ve ben onu tutamıyorum.
Sayfa 45