İvan İlyiç'in Ölümü
Lev TolstoySözler ve Alıntılar
Onun başına gelen şey, insanın trende geri geri giderken ileri gittiğini sanması, sonra birden gittiği asıl yönü anlaması gibi bir şeydi.
Sayfa 108 - KoridorKitabı okudu
Böylesine anlamsız ve iğrenç olabilir mi hayat? Hayat bu kadar anlamsız ve iğrençse, o zaman niye ölünüyor; hem de acılar çekerek?..
Orada, geride bir yerlerde, hayatın başlangıcında aydınlık bir nokta vardı, sonra her şey gittikçe ve büyük bir hızla karanlığa gömülüyordu
Sayfa 99 - KoridorKitabı okudu
Yalnız kalan İvan İlyiç acıdan daha çok, en az onun kadar korkunç olan kederden inledi. Hep aynı şey, sonra yine aynı... Bitip tükenmek bilmeyen geceler ve gündüzler.
Sayfa 80Kitabı okudu
Gözlerimde ışık kalmadı. Tam kıyısındayım artık uçurumun.
"Acı geçmiyor, pes edeceği de yok. Birazcık soluk aldırsa!"
"Tepeye tırmandığımı sanırken yokuş aşağı gidiyormuşum. Gerçekte olan buymuş. Toplumun gözünde yükseliyordum ama yükseldiğim ölçüde de hayat ayağımın altından kayıyormuş...
Hadi bakalım şimdi de ölmeye hazır ol!"
Sayfa 94 - KoridorKitabı okudu