İvan İlyiç'in Ölümü
Lev Tolstoyİvan İlyiç'in Ölümü Gönderileri
İvan İlyiç'in Ölümü kitaplarını, İvan İlyiç'in Ölümü sözleri ve alıntılarını, İvan İlyiç'in Ölümü yazarlarını, İvan İlyiç'in Ölümü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tanıdık bir kişinin ölümü, zihinlerde çeşitli yer değişikliği ve tayinlerle ilgili düşünceler oluşturduğu gibi, hepsinde de her zaman olduğu gibi, "İyi ki ölen ben değilim de o!" şeklinde bir sevinç yaratmıştı.
Her biri: "İşte o ölüp gitti ama ben yaşıyorum." diye içinden geçiriyordu.
Sayfa 9
Hayat, çoğalan bir yığın ıstırap, daima artan bir hızla sona, en korkunç ıstıraba doğru tepetaklak inmektir: “Ben de iniyorum.”
"Doğruydu, İvan İlyiç'in çektiği fiziksel acılar doktorun dediği gibi çok korkunçtu, ama ona işkence eden ruhsal acıları fiziksel acılarından daha da korkunçtu."
Sayfa 100Kitabı okudu
"Yukarı çıktığımı sanırken, uygun adım aşağı inmişim sanki. Ve gerçekten de olan buydu. Kamu gözünde yükseliyordum, ama aynı ölçüde hayat benden uzaklaşıyordu. Ve şimdi hepsi bitti, yalnız ölüm var artık."
Sayfa 94Kitabı okudu
"Karısı onu öperken İvan İlyiç ruhunnun derinliklerinden gelen bir nefret duyuyordu ona karşı ve karısını itmemek için kendini zor tuttu."
Sayfa 69Kitabı okudu
"Kocasının ölmesini dilediği halde bunu istemiyordu da, çünkü kocası ölürse aylığı da kesilirdi."
Sayfa 53Kitabı okudu
Gözlerine bir bak, içinde hayat kalmamış.
Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?
"Yakında hepinizi kendimden kurtaracağım."
Yaşıyordum... Bir yaşamım vardı ama şimdi usulca elimden kayıyor ve ben onu tutamıyorum. Evet ne diye kendimi aldatayım? Benden başka herkes bilmiyor mu ölmekte olduğumu sanki.
Sayfa 45Kitabı okudu