...aniden üzerine öyle bir yalnızlık duygusu çöktü ki buğulanan gözleriyle etrafa sanki dayanacak bir şey bulmak istermiş gibi baktı; Teddy bile onu terk etmişti. "Akşam yattığım zaman ağlarım, şimdi üzgün görünmem yakışık almaz," dedi kendi kendine ama gitgide yaklaşmakta olan doğum günü hediyesinin ne olduğunu bilseydi muhtemelen böyle bir şey söylemezdi.
"..bir kadın için en mutlu krallığın kendi yuvası, en büyük gurur kaynağının ise o yuvayı bir kraliçe olarak değil, akıllı bir eş ve anne olarak yönetmek olduğunu anlarlar."
“Zira yetenekli olmak, deha olmak demek değil ve insanın ne kadar enerjisi olursa olsun, bu onu bir deha yapmaya yetmez. En iyi olmayacaksam hiçbir şey olmamayı tercih ederim.”
Sayfa 234 - XVI. Bölüm - Tembel LaurenceKitabı okudu
“Keşke hiç vicdanım olmasaydı, diyeceğim geliyor. Bu öylesine ağır bir yük ki! İyi olmak gibi bir çabam olmasaydı, kötü bir şey yaptığım zaman içimde böylesine bir huzursuzluk duymasaydım pekâlâ işlerim yolunda gidecekti..”
Fakat haklı olduğun bir nokta var: Ben yalnızım ve belki de Teddy bir kez daha denemiş olsaydı ona 'Evet' derdim ama bu onu daha fazla sevdiğimden değil, artık sevilmeye eskisinden daha fazla değer verdiğimden olurdu.
“Seni tanıdığım ilk günden beri seviyorum, Jo. Bana o kadar iyi geliyorsun ki başka türlü hissetmem mümkün değil. Duygularımı sana göstermeye çalıştım ama bana izin vermedin; şimdi beni dinleyip bir cevap vermelisin çünkü ben artık böyle devam edemem.”