İyi İnsanlar Nerede?
Hüseyin Kocabıyıkİyi İnsanlar Nerede? Gönderileri
İyi İnsanlar Nerede? kitaplarını, İyi İnsanlar Nerede? sözleri ve alıntılarını, İyi İnsanlar Nerede? yazarlarını, İyi İnsanlar Nerede? yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yetersizlik... Kendini ifade edebilmeden yoksun bir yoksulluk! Şöyle bir düşünüyorum da, zengin olan sadece gözlerimden akan yaşlarımdı! Her daim gözlerim, ellerimden imdat istiyor yine "sil" diye...
Sayfa 37 - Morena Yayınevi
İnsanlar zaten süreli bencillik eden ve herkesi istediği gibi yargılayan varlıklar değiller mi?
Kalabalığın içinde yalnızlığı yaşamak gerçekten zormuş. Ya da tersinden düşündüğünüzde yalnızlığın içinde kalabalık yaşamak hangisi zor bilemiyorum!
Zaaflarımızı bildikleri için bize oradan yaralıyabiliyorlar. En büyük darbeyi zaafımız diye anlattığımız birtakım şeylerden ve bunları kullanan kişilerden almaz mıyız?
Dini, dili, ırkı ve rengi ne olursa olsun insan evrenin bir parçası olduğu için saygı görmeyi fazlasıyla hakkediyordu!
192 syf.
8/10 puan verdi
Farklı ve konusu güzel bir öneri ile geldim.
.
Üniversite öğrencisi Sezer...
Gökten düşen bir taş ile hikaye başlar...
Peki ya bu taşı gören sadece Sezer ve kardeşiyse??
Biraz fantastik biraz macera..
Aile ve arkadaşlık konulu, kötü içeriği hiç olmayan bir kitap.
Hatta çocuklarınız bile severek okuyacaktır.
.
Bir tane taş üzerinden size öyle mesajlar veriliyor ki..
Kitap sonu beklemediğim gibiydi , bence başarılı bir son olmuş.
Konunun ilerleyişi güzeldi.
.
.
Benim kitapta tek hoşlanmadığım nokta gökten bir taş düştü tamam ama ortada birşey yokken bile bu taş özel biliyorum gibi tılsımına tamamen güvenmek acayip geldi.
.
Yazarımız Konyalıymış.
Bu kitabı okurken Konya'nın sokaklarında gezdim, tramvayına bindim, üniversite yıllarıma döndüm okula gittim sınava girdim sanki.
Anılarımı bana tekrar yaşattı ,bu yüzden bende bıraktığı etki çok hoştu.
Emeğinize sağlık 
Hüseyin Kocabıyık
Vay canına hiç böyle rahat bir yatağım olmadı. Ne güzel bir gezegen! Bütün herkes asırlardır beni bekliyormuş. Kendimi dünyada değersiz hissederken, kimsesiz kaldığımı düşünürken, böyle bir yerde gözde olmak çok iyi geldi...
Çocuk kalbini kelebekleri benzetirim ben fakat yaş ilerledikçe kalpler, kelebek zarafetini kaybediyor. Çocukken karşılaşmasaydım, sanırım oyuncaklarını kıskanırdım...
Ay doğmuyorsa yüzüne, güneş vurmuyorsa pencerene, kabahati ne güneşte, ne de ay da ara! Gözlerindeki perdeyi arala...
Soracağım kişiyi tespit etsem sana soruyu da bulabilirdim...
Aklımda Kemal'in söylediklerinden çok bu gizemli misafirimin iyice gizemli bir hal almış olması vardı. gerçekten sadece ben mi görüyordum? Eğer sadece ben görüyorsam bu bile özel olduğunun kanıtıdır...
Zaten yediğimiz içtiğimiz her şey hormonlu bir de üzerimize neden hormon maskesi takarız ki?
Kim bilir belki de bazı şeyler katlanılmaz olmalı? Sonuçta her ne olursa olsun bir sınavda değil miyiz?