İyi Tanrının Çocukları
Neslihan AcuSözler ve Alıntılar
“Plüton. Benim güzel gezegenim. Buz kraliçem. Karanlıklar prensesim.
Seni gezegenlikten attılar, cüce gezegen yaptılar.
Beni de insanlıktan attılar.
Tıpkı senin gibi, karanlık uzayda, dışlanmış ve terk edilmiş ama hala mağrur, buzul buzul dönüyorum şimdi.”
Sayfa 9Kitabı okudu
“Mesela şu sıralar, depresyon ve kabullenme evreleri arasında slalom yapıyorum.
Öleceğim.
Kendi kendime sık sık bunu tekrarlıyorum: Öleceğim!
Özellikle içkiyi fazla kaçırdığım gecelerde tüm evreler birbirine karışıp çorba oluyor. Neden ben, neden ben diyerek yumruklarımı tavana doğru sıkıyorum. Sonra alıyor beni bir gülme. “Neden ben olmayayım? Neden ben olmayayım! Ne üstünlüğüm var diğer insanlardan? Ne farkım var milyarlarca karıncadan?” diyerek katıla katıla gülüyorum.
Sayfa 9Kitabı okudu
“En kötüsü depresyon! Sıcak bir bataklık gibi içine çekiyor insanı. Yapış yapış. Canı hiçbir şey yapmak istemiyor insanın öyle zamanlarda. Ölmek bile istemiyor. Gri, paslı, ışıksız bir suyun içinde yıvış yıvış bir yosun gibi hissediyor kendini.”
Sayfa 10Kitabı okudu
Bu acımasız dünyaya kim böyle saldı bizi ve kim bizi seyrederek eğleniyor? Kim?
Sayfa 70Kitabı okudu
“Nefret” sözcüğü doğru mu burada, onu da bilmiyorum aslında. Çünkü nefret misali güçlü duygular duyabilme yeteneğimi kaybetmişim gibi geliyor bana. Bir nevi otlaştım. Tepkisizleştim. Sadece bir iki şarkı ya da bazen bir filmin bir sahnesi uyarabiliyor artık beni. O zaman kalbim ve beynim acımaya başlıyor. Burnum yanıyor. Gözyaşlarım hücuma geçiyor. O yüzden bazı şarkılardan ve bazı filmlerden nefret ediyorum.”
Sayfa 10Kitabı okudu
Onun kokusu bana güzel günleri, tasasızlığı, kahkahaları, güzel bir ülkeyi, başka toprakları, ilkbaharı, sevgi dolu bir başka gezegeni hatırlatıyordu.
Sayfa 44Kitabı okudu
... insan denen yaratık ne kadar sıkıcı. Ve ne kadar benziyoruz birbirimize. Ve tam da bu yüzden ne kadar uzağız birbirimize.
Sayfa 23Kitabı okudu