Aşk hikayeleri gibi sıkıcı bir kitap. Zaten neyin iyi neyin kötü olduğunu biliyoruz boşu boşuna yazılmış ve toplanmış gibi. Benim hoşuma gitmedi açıkçası.
En kötü dediğimiz insanın içinde bile mutlaka merhamet, küçük de olsa bir iyilik damlası vardır. Kötü sandıklarımız iyi, iyi sandıklarımız ise kötü çıkabilir. Ancak bu dünyada ne yaparsak yapalım geriye bırakacağımız tek şey yaptığımız kötülükler olduğu kadar iyiliklerde olacaktır. Her şeyin kötü olduğunu düşündüğümüz dünyamızda bile hala iyilik yapan ve yapmaya devam eden insanlar var ve işte bunlar onların öyküleri.
İyilik ana ekseninde dört adet hikayeden oluşan eserde, üç tanesinin vasat olduğunu ama özellikle bir tanesi “melek” adlı hikayenin çok güzel olduğunu söyleyebilirim. Okurken insanı duygulandıran, iyilik yapma damarlarını kabartan, böyle insanlarında var olması gerektiğini ve de var olduğunu gösteren bir hikaye...
