İzlerin Geçmişindeki Bizler
Büşra Zuhal Uysalİzlerin Geçmişindeki Bizler Sözleri ve Alıntıları
İzlerin Geçmişindeki Bizler sözleri ve alıntılarını, İzlerin Geçmişindeki Bizler kitap alıntılarını, İzlerin Geçmişindeki Bizler en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.İzlerinin üzerinde eğilip seni yaşamak mıydı? Bana sunduğun ve izleteceğin dünyanın adı, kederlerinde kaderi yaşamak mı?
Çok yaşayan denilen cümlenin içinde yer alıp, yaşayan olmak isterdim.
İsterdim koynunda nefsin değil de nefesin olmayı, kesilsin isterdim nefesim bir "an" verişinle, can bulmaya.
Aklımın, almayacağı bir dünyayı kalbimde
yaşamak da neyin nesi? Aklım almıyor.
Uyur idik, uyandırdılar bizi. Bir ağlayışın iç sesinde, ayak izinde. Belki çok uzaksın belki çok yakın
Bırakır gidersen beni geçmişin eline, yapamam hayat.
Geleceğinin içinde, beni yok sayıp var olmaya çalışırken sen, baktığım gözlerin sözleri içinde
Gecemde ve hecemdesin, yaşanılmazlığın ötesinde bir yaşamak mısın, hayat?
Uyusam göğsünde, saklasan da koruyup kollasan. Yağan yağmurlar arasında su içinde kalmış hâlimde, sana susamış hâlim ile sevgili hayat.
Yaşıyorum yaşamasına seni. Çökük, bükük, buruk,
İç çöküşlerin göz çöküşlerinde, bana verdiğin bir hâl ile anlayacağın.
İnan gözümü hiç kırpmıyorum, belki gelirsin buralara da elimden tutarsın diye.
Bir garip ağladım bu akşam, sessiz gözyaşlarım arasında buğulu, donuk hâl ile.
Bir neredesin'e sığdırdığım, ama bir nefeslik hayatıma sığdıramadığım hayat.
Her şeyin, olarak gördüğün ben, benim için neden her şeyim olamıyorsun...
Hadi anlat bana, nerelerdeydin. Beklediğin köşe başlarında,
Peki? Sen, beni bir şarkıya sığdırdın mı hayat.
Renklerinle her gün başka renge büründüm, ama artık sende bir renk olmaya varım.
Sahi? Karanlığa gülümsemeye var mısın diyerek, gülüşümdeki yüzümü sever misin?
Belkilerin bekleyişi arasında var olmak, benim olmalı.
Olmalı, kayboluşların da bir var oluşu.
Geceyi yaşamaktan yorulduğum anların, sabahın gözlerini öpesim var, hayat diye diye.
Bilmem hangi yerdesin?
Gözlerimi dikip, çevirdiğim kitapların arasında bulduğum
bir yaşam alanı.
Sizce de bir doğuş değil midir?
Dağlardaki kır çiçeklerini hayal edip, yüreğimin güzel yerine doğan sıcaklıktaki huzur ile
Kaldığım benliğimin, birinci tekil şahsı olarak.
Yine bir ben olmaya.
Kimine göre kader, kimine göre keder ama ne olursa olsun.
İçerlemenin, iç çekişin de ya su verilen bir çiçek misali yeşeren, ya da kuruyup giden bir çiçek oluşan, ortam.
Bana göre, hayat geçici var oluşların olduğu bir alandır.
Olumlu olumsuz, iyi kötü, yaşanılan her an.
Onca yabancılaşmışlığın içinde, sizce de? Takmıyor muyuz mutluluk adına maskeler.
Yine, bir buruk havadayım. Gözlerim doluşlarda, senli yanıma oturdum ama sen yoksun.
Bir varsın, bir yoksun. Ama, neden yoksun.
Ağlayışımın iç sesindeki, ayak izlerini duyar mısın?