Polisiye ve dedektiflik romanlarını hep ilgiyle okumuşumdur, genelde suçluyu yakalayan tarafın ağzıyla okurum o nedenle bu kitap, Arsen Lüpen'den sonra suçluya sempati duyduğum tek kitap olabilir. Kitap kahramanımız Jane, küçük yaşta başladığı cinayetlerine zaman geçtikçe yenilerini eklemektedir, ama sanılanın aksine kendi bile farkında değildi belki ama suçluluk duygusundan kurtulmayı hiç başaramamıştı. İyi insanlarla tanışmaya layık olarak görmüyordu kendini... Ben Jane'i, "iyi ki öldü" diyebileceğiniz insanları öldürdüğü için Robin Hood'un değişik bir versiyonuna benzetiyorum. Bunları okuyunca size mütemadiyen cinayet işleyen bir insan profili çizmiş olabilirim ama bu bir yanlış anlaşılma, okuyunca anlayacaksınız.
Kitabın ilk kısmını okurken ben bu kitabı niye aldım ki, çok karamsar sıkıcı diye düşündüm, ama yorumlarını beğendiğim için okumaya devam ettim ve sonraki gün kitabı bitirmiştim. Kızın o korkunç okuldan mezun olmasına kadar okursanız sonrası çok çok akıcı ilerliyor. Sürekli güldürmesinin yanı sıra çok da hüzünlenerek okuduğum bölümleri oldu. Kızın zekası, kafasının çalışma tarzı sıra dışıydı. Genel olarak keyifle okudum, tavsiye ederim :)
