Geri döneyim derken yoldan yolaktan
Bir kaç çiçek derdim dikenler arasından
Hüzünler ve kederler yoldaşım oldu
Ahbap, yaran olduk ki sorma güzelce
Ben çelenk örüyordum, onlar hep yoldu
Yarım kaldı dizeler düştü hep hece
Kâh alıp gidiyor benden
Verdiği o umudu, bağışı
Kâh uçup gittikten sonra
Uzaktan parlatır bana
Yalancı bir ışığı
Pek hüzünlü görürüm
Geceleyin çehreni!
Kabirde çokça gölgeler...
Ve bir de oradan dönenler
Hayat getirmez ki ölüp gideni
İşte doğan güneşe
O güzelim yeşile
Melteme,amberine
Eşinin yumurtasıyla
Can verirdi evine
Küçücük yüreğini
Dolduran sevince
Vel hasılı vel kelam
İçindeki her şeye
Çevrede gördüğüne
Görkeme, güzelliğe
Işığa ve renklere
Seslendi teşekkürle
Biliyordu bülbül de
Şüphesiz güzelliği
Ve cümle âlemi Yüce Tanrı
Yarattı keremiyle!