Kadın ve Manzara
Stefan ZweigSözler ve Alıntılar
Gökyüzü ve yeryüzü gibi tekrar birbirimizden uzak ve birbirimize yabancı olmuştuk.
“Yer ve gök misali birbirimize yabancıydık...”
Sayfa 46 - ZeplinKitabı okudu
Hissettiğim öfkeydi, anlamsız bir heyecanın baygınlığı, hayal kırıklığı ve ihanet duygusunun yarattığı büyük bir öfke.
“Öne bir adım attı, ancak bakışlarını üzerimden çekmedi. Bir mızrak gibi saplanan bakışının gittikçe daha derinlere ulaştığını hissediyordum.Sonunda ucu kalbime kadar ulaştı ve öylece kalakaldı.”
Sayfa 23 - ZeplinKitabı okudu
Beni hatırlamıyordu, aramızda geçenler o büyülü karanlığa gömülüp yok olmuştu.
Ben doğanın bu taşkınlığında dünyaydım, kasırgaydım, yağmurdum, geceydim, tabiatın ta kendisiydim.
Gökyüzü ve yeryüzü gibi tekrar birbirimizden uzak ve birbirimize yabancı olmuştuk.