Hayatlarını boğucu yapan, ancak hiç sözü edilmeyen, hiç düşünülmeyen koşullari da çoktan kabul etmislerdi. Böyle yaşamayı seçmemiş, bu hayata itilmiş olduklarını, buradan bir yere kımıldayamayacaklarını(çocuk sahibi olmak açık cezaevlerinde yaşamaktan çok daha kısıtlayıcıdır) düşünmeye yanaşmıyorlardı.