Ben, ben bütün bunları niye yaptım hala bilmiyorum. Niye kendimi böyle bir yalnızlığa mahkum ettim? Niye hayatımı boş hayaller için yok ettim? Bilmiyorum. Üstelik sonunda elime geçen ne biliyor musun? Koskoca bir hiç. İşin en acıklı yanı da şu: Bir daha dünyaya gelsem gene aynı yollardan yürüyeceğimi biliyorum.
Demek ki yaşanan onca hayal kırıklığı, sürgünler, fişlenme, sorgular bana bir şey öğretememiş. Tuhaf bir durum. Acı çekmeye gönüllü olmak. Ruhunu bu işten alamamak. Bu bana hem keder verdi hem mutluluk. Hepimiz hayallerimizin kurbanıyız.
Benim adım niye Nazım,
senin adın Piraye, abinin Mehmet…
Niye?