"Ona çok bağlılar" dedi ve ben, sonsuz sadakatin ardında daima acımasız bir zorlama olduğunu fark etmediğini anladım. Gözlerimizdeki korkuyu göremiyor muydu?
Annemin bu konudaki saplantısını düşündüm. Bu evrensel bir soruna benziyordu. Bir kadının mevkii, her zaman kocasına bağlıydı. Zengin ya da fakir olması fark etmiyordu. Kadın daima babadan kocaya, sonra da oğluna devir oluyordu. Ve ben bu yolculuğun ikinci aşamasındaydım.
Dünyanın bizim yaşadığımız bölgesinde, ölüm, yaşanabilecek en dramatik olaydır. Bu nedenle insanlar, ölüm karşısında daima abartılı ve yapmacık davranırlar. Çünkü acının abartılarak sergilenmesinin kaybın büyüklüğünü gösterdiğine inanılır.