Sözler ve Alıntılar
Nerede hayat varsa orada nizâm vardır; ve hem de öyle bir nizâm ki, inorganik sahada karşımıza çıkan herşeyi tamamen aşan bir derecededir. Aslında, her canlı organizmanın mücadele etmesi gereken temel problem, bu muazzam düzeni, her tarafı kuşatan düzensizliğe rağmen muhafaza etmektir; ve tüm hayatî mekanizmaların, göründüğü kadarıyla, tamamen bu görevin başarılması için kurulduğu ilâve edilebilir.
Biyoloji sahasında mekanist teorinin tam karşıtı olan bir teze ulaşılır aslında: burada parçalardan bütün ortaya çıkmaz, daha ziyade parçalar (parça olarak) varlıklarını sözkonusu olan bütünden alırlar.
“Bolluk içinde hayat”tan bahsediyoruz ama ‘mutluluk’un sadece oyun, eğlence “herşeyi bırakıp kaçmak” olmadığını, tersine iyi yaşanmış bir hayatın beraberinde getirdiği eş-sonuç olduğunu unutuyoruz.
Zamanın ruhu gerçekten de hesaba katılması gereken bir güçtür ve akıntıya kürek çekmekse asla kolay değildir.
“İnsan ubudiyet etmeden, tapınmadan duramaz; ve eğer bakış açısı manevî düzlemden koparsa, yalnızca Mutlak’a ait olan sıfatları ‘nisbî (görece)’ birşeylere vermek suretiyle, daha alt düzeyde tapınacağı bir ‘ilah’ bulacaktır."
Martin Lings
Jung
Bize, orta yaşın üstündeki hemen hemen tüm hastalarının, dinî bir inanç ve manevî hayat yokluğunun yol açtığı bir anlamsızlık ve amaçsızlığın acısını çektiğini söyler. Ego kendi dar duvarlarının içine hapsolmuştur ve hayatın pınarları kurumaktadır.
“Ölüdür dünkü şahıs, çünkü o ölüp bugünkü şahsa yol vermiştir; ve bugünkü kişi de ölerek yarınki kişiye yol veriyor.”
Plutarch