Kimi şiirlerin çevirileri, bana şiirlerin anadilindeki seslerini düşündürür. Eğer bu şiir bizim coğrafyamıza yakın bir coğrafyada yazılmışsa o dili bilmemekten utanırım. En çok utandığım şey Kürtçeyi bilmemek. Kürtçenin kırsal yaşamın dilinden kaynaklanan uyumuna yabancı değilim. Ama bir ağıttaki şu dizeler simgelerin de bu dil kadar sağlam bir yapıya yaslandığını gösteriyor:
"yeni ayrılmıştı annesinden
keçi yavrusu"
Bu yalın dizelere ağıt çınlamasını veren Kürt şiirinin geleneği olmalı.
Usta bir şair Berken Bereh. Şener Özmen de. Kitabın okunuşundan sonra elleriniz bir hoş kokacak. Havada da uzun süre dalgalanacak "mazı toplayıcılarından geride kalan o meneviş kokusu".
-Sennur Sezer-
