Kalemden Kaleme Günyüzü Mektupları
Emine AzbozKalemden Kaleme Günyüzü Mektupları Gönderileri
Kalemden Kaleme Günyüzü Mektupları kitaplarını, Kalemden Kaleme Günyüzü Mektupları sözleri ve alıntılarını, Kalemden Kaleme Günyüzü Mektupları yazarlarını, Kalemden Kaleme Günyüzü Mektupları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanlar ölümlüdür, ama yapıtları kalıcıdır.
Senin Feryatlar'ını duydukça, kendi Mekan Hikayeleri'min içine girdikçe, Doğu'nun ve Batı'nın yüzünü gördüm. Toprağın ve denizin yüzünü gördüm. Yoksulluğun ve varsıllığın yüzünü gördüm. Kadının ve erkeğin yüzünü gördüm. Öyle çok acı, öyle çok isyan, öyle çok korku, öyle çok keder, öyle çok hüzün gördüm ki bazen gördüklerimin beni öldüreceğini sanıyorum.
Sözün hakkı söze, emeğin hakkı emeğe, insanın hakkı insana verilmedi. Kötülük yayıldı, büyüdü, dev sahnelere sığamayıp meydanları ele geçirdi. Sıradan insanların gündelik hayatlarının, masum ilişkilerinin içine nüfuz etti.
Çocukluğumdan beri şiire ve müziğe duyduğum sevgi, o güzellikleri yaratanlara da ilgi duymama neden oldu. Annem şair ya da bestekar falan değildi, ama ut ve keman çalardı. Onun , halasından kaldığını söylediği nota defterleri vardı evimizde.
Bir kadının o mahzun anlaşılmazlığını hissettim içimdeki derinliklerde.
Bir kadın ruhunun, şiirlerle dolu bir ruhun en yakınları, annesi babası ve toplum tarafından baskı altında tutulması ...
Kadın şairlere hafif meşrep gözüyle bakıldığı, kadının toplum içinde hep gözden uzak olduğu o karanlık kapkaranlık çok eski yıllar ...
Edebiyat yaratıcılıktır elbette! İnsan çekinerek yazıyor başlangıçta ... Adını, sanını, bedenini insanlardan kaçırıyor. Bunakların bir yerleriyle oynadığı gibi adıyla-sanıyla oynuyor ve herkes bu çekingenlik devresini yaşıyor bence.
Ben, ne iş mi yapıyorum? Memleketime, anneme, babama, sevenlerime, ülkeme, yoldaşlarıma, kalemdeşlerime, hayat arkadaşıma ve çocuklarıma layık olmaya çalışıyorum kendi çapımda. Bir Diyarbakır kitabı yazarken, sizlerin sesini duyumsadım birden. Gogol'un "Ölü Canlar" kitabı gelmişti aklıma. Kadınca sevgimle ...
Yaşamın, daha da uzaması gereğini Yaratan görüyordur elbette. Zira yenilikleri öğrenmeye ömür yetmiyor.
Sevgili Sırri Hanım, hakkınızdaki söylenti özel yaşamınız olsa da, tarihe mal olmuş birinin yaşamını bizim "Amazon Kızlar" çok merak ediyor sonuçta. Hepsi de kendi yazarının ilginç yanlarını, bilinmeyenlerini öne çıkarmak için yarışıyor. Hani haksız da değiller, Sırri Hanım. Anlaşılan, Yusuf Kamil Paşa da safa adamıymış! İnsanı acıtan aşklar bir yana, çok anlamadığım Divan Şiirine de merak sardım sayenizde.
Her neyse Sırri Hanım, mektubumda kaldığım yerden devam edeyim yanılsamalara... Bilgisayar denilen alet, çok şeylere kadir. İnsan kendini kaybediyor içinde!
Keşke bir portreniz olsaydı elimizde sevgili Sırri Hanım. Anlaşılan o ki, sanatınız kadar güzelliğiniz de ön planda. Az bulunur niteliktir birçok artıları üstünde toplayıp kalıcı olmak.
Güzel olduğu kadar cüretkar bir kadın olan Mihri Hatun, erkek meclislerine çekinmeden girer; gerek şiir, gerekse diğer bilimlerle ilgili erkeklerle boy ölçüşmekten kaçınmaz.
Mihri Hatun, 15-16. Yüzyıl Divan Edebiyatımızın iki kadın şairinden biridir. Kadiri dünyasını, duygularını, alışılmış kalıplarını zorlayarak, açıkça ve kadınca söylemeyi başaran tek kadın divan şairidir. Sevgililerini adlarıyla anacak kadar da cesur.
"Mektup yazdığın Mihri Hatun kimdir?" diyenlere, ben de diyorum ki; "Osmanlı döneminde Divan Edebiyatının ilk kadın şairlerinden biri olan Mihrf Hatun, 1460' da şehzadeler sancağı Amasya'da dünyaya geldi, 1506'da yine burada öldü.
Asıl adı Mihrinnisa ya da Fahrünnisa'dır. Ama o Mihri mahlasını, kendisi gibi şair olan, Belayi mahlasıyla şiir yazan babası kadı Mehmet Çelebi bin Yahya' dan (Belayi) aldı. Dedesi ise Halvetf şeyhlerinden Şücaeddin Pir İlyfıs'tır. Hiç evlenmedi."