En Eski Kaptan Grant'ın Çocukları Gönderileri
En Eski Kaptan Grant'ın Çocukları kitaplarını, en eski Kaptan Grant'ın Çocukları sözleri ve alıntılarını, en eski Kaptan Grant'ın Çocukları yazarlarını, en eski Kaptan Grant'ın Çocukları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Bakmak ve görmek...
Görmek bir bilimdir. Görmeyi bilmeyen ve ancak bir kabuklu hayvan kadar zekaya sahip olan insanlar vardır.
Sayfa 68 - AlfaKitabı okuyor
...Peki bu reis kim?
"Poişe yerlilerinin şefi"
"İki dilli iki yürekli bir adam"
"Yani sözüne ve yaptığına güvenilmez iki yüzlü sahtekar biri"
Sayfa 149 - AlfaKitabı okuyor
Sanki İngilizlerin gemilerinin dümenine yazdıkları şu söz kraliyet saraylarının kapısında da vardı:
Yolcuların dümendeki kişiyle konuşmaması rica olunur.
Sayfa 39 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
"Hem bu bir yolculuk değil" dedi Paganel.
"Ne peki?" diye sordu Leydi Helena.
"Bir geçiş, fazlası değil. Geçip gideceğiz, hepsi bu, yeryüzünün namuslu insanları gibi, mümkün olduğunca fazla iyilik yaparak."
"Ama yanılmak için, Mac Nabbs, insan olmak gerekir, hatasında ayak direyen ise delidir".
Ümit etmek için nefes almak yeter!
Biz kendi kendimize ilerlemiyoruz, bizi alıp götürüyorlar. Aramıyoruz, bizi yöneltiyorlar.
Sayfa 50 - Alfa Yayınları
Görmek bir bilimdir. Görmeyi bilmeyen ve ancak bir kabuklu hayvan kadar zekâya sahip insanlar vardır.
Sayfa 68 - Alfa Yayınları
Namuslu insanların erişemeyeceği kadar hızlı kaçıyorlar.
Sayfa 161 - Alfa Yayınları
"Bir zamanlar," dedi Paganel "Büyük Harun Reşid'in pek de mutlu olmayan bir oğlu varmış. Yaşlı bir dervişe danışmaya gitmiş. Yaşlı bilge, mutluluğu bu dünyada bulmanın zor bir şey olduğunu söylemiş. 'Yine de,' diye eklemiş, 'size mutluluk sağlamanın şaşmaz bir yolunu biliyorum. - 'Nedir bu yol?' diye sormuş genç prens. - 'Mutlu bir insanın gömleğini giymek,' cevabını vermiş derviş. Bunun üzerine, prens yaşlı adamı kucaklamış ve tılsımını aramak üzere yola koyulmuş. Yeryüzünün tüm başşehirlerini ziyaret etmiş! Kralların gömleklerini, imparatorların gömleklerini, prenslerin gömleklerini, derebeylerinin gömleklerini denemiş. Nafile! Daha mutlu olamamış! Bunun üzerine sanatçıların gömleklerini, savaşçıların gömleklerini, tacirlerin gömleklerini denemiş. Yine nafile! Nihayet güzel bir günde, bunca gömleği deneyip de aradığını bulamamaktan hayal kırıklığına uğramış bir halde, babasının sarayına geri dönüyormuş ki, tarlada, neşe içinde ve şarkılar söyleyerek sabanını süren bir adam görmüş. 'İşte, mutlu bir insan,' demiş kendi kendine, 'eğer o da mutlu değilse yeryüzünde mutluluk yok demektir.' Ona doğru yönelmiş. 'Dostum,' demiş, 'mutlu musun?' - 'Evet,' demiş adam. - 'Hiçbir arzun yok mu?' - 'Yok.' - 'Kaderini bir kralınkiyle değiştirmek istemez misin?' - 'Asla!' - 'O halde, gömleğini bana sat!' - 'Gömleğim mi, gömleğim yok ki benim!'"
Sayfa 237
Yürekle akıl kapıştığında güçlü çıkan akıl olmaz.