Karamazov Kardeşler 1. Cilt
Fyodor DostoyevskiKaramazov Kardeşler 1. Cilt Sözleri ve Alıntıları
Karamazov Kardeşler 1. Cilt sözleri ve alıntılarını, Karamazov Kardeşler 1. Cilt kitap alıntılarını, Karamazov Kardeşler 1. Cilt en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
-Siz kötü adam değilsiniz, duyguları altüst olmuş bir insansınız.
-İvan ne para ne de rahat bir hayat arar. Onun aradığı şey, belki de acı çekmektir.
Onun ruhu fırtınalı bir ruhtur. Yalnız zincire vurulmuş, yüksek ama çözüm yolu bulunmamış düşünceleri var. O milyonlara değil, düşüncelerine bir çözüm yolu bulmaya ihtiyacı olan insanlardan.
Burada sessizlik, burada kutsal bir hava, orada ise şaşkınlık, karanlık, insanın neredeyse kendini kaybedeceği, yolunu şaşıracağı bir karanlık vardı.
Düşünceleri, ona öylesine bir baskı yapıyordu ki, kendinde onlara karşı koyacak bir güç bulamıyordu.
-"Bir gece içinde dünyanın en iyi insanından bile nefret edebilirim. Kimine sofradan bir türlü kalkamadığından, kimine nezlesi olduğu için durmadan burnunu siliyor diye sinirlenirim. İnsanlar bana ellerini değdirdikleri anda onlara düşman kesiliyorum. Gelgelelim garip bir durum meydana çıkıyor; tek tek insanlardan ne kadar nefret edersen, tüm olarak insanlığa karşı duyduğum sevgi o kadar ateşli oluyor. "
-Bir ben, bu üzüntüye dayanamıyorum. Bu dert insanı öldürüyor. Öldürüyor!
"Eğer insanların sana bağlılığı ekmeklerle satın alınacaksa o zaman bu, özgürlük olur mu?"
Çünkü dünyada her şey bir okyanus gibi akıp gidiyor, her şey birbirine bitişiyor, bir şeye dokundun mu, yankısı dünyanın ta öbür ucuna yayılıyor.
"Her yer ne büyük umutsuzluk içinde! Her yerde nasıl bir ölüm kokusu var!"
Gerçekçi bir insanda inanç mucizeden doğmaz. Mucize inançtan doğar. Gerçekçi bir adam, bir defa dine bağlandı mı, asıl gerçekçi olduğu için mucizeyi de kabul etmek zorundadır.
Çünkü insanın yaşamının sırrı yalnızca yaşamakta değil, ne için var olduğunu çözmekte saklı.
Gerçekten de bazen insanların katı yürekliliğinden söz ederken "vahşi bir hayvan gibi" denilir. Ama bunu söylemekle vahşi hayvanlara karşı büyük bir haksızlık edilmiş olur. Vahşi bir hayvan, hiçbir zaman insan kadar katı yürekli, onun kadar ustaca kötülük edemez.
Suçsuz bir varlığın başkası için acı çekmesi doğru olmaz. Hele çocuk gibi henüz hiçbir günah işlememiş olan bir varlığa böyle bir şey reva görülmemeli!
Büyüklerden söz etmek istemiyorum; onlar iğrenç varlıklardır. Sevilecek varlıklar değildirler, üstelik cezalandırılmıș varlıklardır. Çünkü cennetteki elmayı yediler, böylece iyilikle kötülüğün ne olduğunu kavradılar, "Birer Tanrı gibi" oldular. Şimdi de o elmayı yemeğe devam ediyorlar.
Havasız bir atölye, takırdayıp duran bir makine, sabahtan akşama kadar çalışma, ahlaksızca sözler ve şarap, hep şarap... Oysa böyle daha küçük yaşta bir çocuğa bu mu gereklidir? Onun güneşe, çocuk oyunlarına, her yerde iyi örnekler görmeye ve hiç olmazsa birazcık sevgi görmeye ihtiyacı vardır. Artık bitsin bunlar. Artık çocuklara işkence edilmesin! Hepiniz buna karşı gelin ve bir an önce, evet bir an önce insanlara bunu öğretin!