Sorun şu ki, insanların trajik hikayelerinde korkunç derecede merak uyandıran bir şeyler var. Ne zaman bu tarz bir olay olsa hepimiz -buna ben de dahilim- gözlerimizi sımsıkı kapıyor, başka şeylerle ilgilenmeye çalışıyor ve bu durumdan nefret ettiğimizden yakınıyor, ancak kendimizi yine de oraya çekilirken buluveriyoruz.