Mesela karga bedenimde asla duymadığım kıskançlığı da insan bedeninde tattım ilk defa; hem de bir insana göre oldukça ihtiyar bir yaşta. Bu ilk dirilişimde kargayken döllediğim insanların soyundan gelen bir kabilenin içinde gelmiştim dünyaya. Adımı Akıllı Karga koymuştu insan olan ilk anne babam. Koruyucu Ruh benden yanaydı ve bu sayede gençliğim boyunca kabilenin en iyi avcısı, en gözde erkeği ve en şöhretli üyesiyken yaşlılığımda da kabilede sözü geçen bir şaman olmuştum. Ne var ki yaşlandıkça gözden düşmeye başlamıştım. İnsan bedeninde doğmadan önce hiç tatmadığım ihtiyarlık ve onun getirdikleri beni içten içe kemirmiş, huysuz biri yapmıştı. Düz Tüy adında bir avcının şöhreti ise günden güne artıyordu. Bana gençliğimi hatırlatıyordu bu adam. Ben gözden düşerken onun iyi avcılığı, cesareti ve gençliğiyle kabilede ön plana çıkışı beni fena halde kıskandırıyordu. Hâlbuki onun benim soyumdan olduğunu biliyordum. Benim kanımı taşıyan bir insan olduğu için onunla gurur duymam gerekirdi aslında. Ne var ki insan bedeninin çürüyüşü ruhunun çürüyüşünü de beraberinde getirir. Bu durum beni karga doğamın saflığından uzaklaştırıyor; yozlaştırıp kötücül hale getiriyordu.
