Bu seride ilk gözüme çarpan şeylerden birisi yazarın klasik vampir - kurt adam düşmanlığından uzak durması, hatta kurtların dönüştürülmelerine katkılarından dolayı minnettarlıklarını göstermek için vampirleri korumaları...
Vampirlerinin zayıf ve güçlü yanlarında da çeşitli değişikliklerde bulunmuş. Normalde kazık, kutsal su ve sarmısakla kışkışlayabileceğimiz vampirlerin derileri çelik gibi sert, sadece özel bir sıvı ile yaralanabiliyorlar. Gençleri de ( Sanırım 100 yaşından küçük olanlar ) gün ışığında gezebiliyor.
Şekil değiştiren kurtadamlara da saygılı davranılıyor. Her ne kadar koruyucu olsalar da tırnaklarında vampir derisini yaralanabilir kılan özel sıvı vampirleri Saygılı ! davranmaya teşvik ediyor.
Peri ve cadılar da farklı geldi. Her iki türe de düşman olarak yaklaşılmış ve yakından tanımamız çok mümkün değil. Burada periler insanların tanrısı ve koruyucusu olma rolüne soyunmuş, kimseyi de beğenmiyorlar. Cadılar da gruplar halinde kırmızı cüppeleriyle geziniyor, lanet etmekten başka ne yaptıkları belirgin değil.
Hal böyleyken ikinci kitap da yağ gibi aktı bitti.
