Kavafis ve Şehir
Konstantinos KavafisKavafis ve Şehir Gönderileri
Kavafis ve Şehir kitaplarını, Kavafis ve Şehir sözleri ve alıntılarını, Kavafis ve Şehir yazarlarını, Kavafis ve Şehir yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.öncelikli soru şu olmalı belki de: Ömrümüzü 'neyle' tüketiyoruz?
İçimizdeki kent tükendiğinde dışımızda yaşayacak bir yer kalmamış gibi olur.
İnsan çünkü yaşadığı kenti içinde taşır.
Çünkü bu bir simülasyon değil, bu bizzat kendi ellerimizle daha yaparken yıktığımız bir dünya. Bu gerçeği görmezden gelerek kurtulmak, çekip gitmek ne kadar mümkün? Hem giderken yanımızda o huzursuz ve rahatsız benliğimizi de götürdüğümüze göre nereye gidebiliriz?
İsimler, adresler değişse de yine aynı sokaklarda dolaşacak, aynı mahallede yaşlanacağız. Aynı evlerde kır düşecek saçlarımıza. Kaçış yok. Ömrümüzü ‘nerede tüketiyoruz sorusundan daha mühim ve öncelikli soru şu olmalı belki de: Ömrümüzü 'neyle' tüketiyoruz?
“Ağustostaydı, ağustosta bir akşam
Gözlerini hatırlıyorum biraz sanırım maviydiler
Ah evet maviydiler mavi gök yakuttan”
Kavafis
Kendini daima bulunduğu yerden başka bir yere taşıyarak, daima başka bir toprağı, başka insanları fetih düşüncesiyle hareket eden yeni istilacı insan için ne tuhaf bir yenilenme yöntemi değil mi?
Oysa ancak yola çıkış noktamızla daimi bir bağlanti kurarak yolu tamamlayabiliriz.
İsimler, adresler değişse de yine aynı sokaklarda dolaşacak, aynı mahallede yaşlanacağız. Aynı evlerde kır düşecek saçlarımıza. Kaçış yok. Ömrümüzü ‘nerede tüketiyoruz sorusundan daha mühim ve öncelikli soru şu olmalı belki de: Ömrümüzü 'neyle' tüketiyoruz?
bu bizzat kendi ellerimizle daha yaparken yıktığımız bir dünya. Bu gerçeği görmezden gelerek kurtulmak, çekip gitmek ne kadar mümkün?
Hem giderken yanımızda o huzursuz ve rahatsız benliğimizi de götürdüğümüze göre nereye gidebiliriz?
Hangi ülkeye hangi denize gidersek gidelim yaşadığımız kent arkamızdan gelecektir. İnsan çünkü yaşadığı kenti içinde taşır.
İçimizdeki kent tükendiğinde dışımızda yaşayacak bir yer kalmamış gibi olur. Kavafis'in diliyle söylersek yüzümüzü nereye çevirsek, nereye baksak ömrümüzün kara yıkıntılarını görürüz. Mekân, hafızanın ve hatırlamanın bütün nöbetçi askerleriyle hepimizi esir almıştır. Kaçış yoktur. Yeni bir ülke, başka bir deniz yoktur çünkü. Hangi ülkeye hangi denize gidersek gidelim yaşadığımız kent arkamızdan gelecektir. İnsan çünkü yaşadığı kenti içinde taşır.
Yeni bir ülke bulamazsın
Başka bir deniz bulamazsın
Bu şehir arkandan gelecektir...
Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı
karşıya;
-bir ceset gibi- gömülü kalbim.
-bir ceset gibi- gömülü kalbim.
Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de.
Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim, dedin.
Bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet.
Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;
-Bir ceset gibi- gömülü kalbim.
Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam, kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün, boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.
Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
Bu şehir arkandan gelecektir.
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
Başka bir şey umma ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünde de.