Kendinle Savaşma Sanatı
Ichiro KishimiKendinle Savaşma Sanatı Gönderileri
Kendinle Savaşma Sanatı kitaplarını, Kendinle Savaşma Sanatı sözleri ve alıntılarını, Kendinle Savaşma Sanatı yazarlarını, Kendinle Savaşma Sanatı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şöyle bir söz vardır: Hayatını kendin için yaşamıyorsan, kim senin için yaşayacak? Kendi hayatını sadece sen yaşarsın. Hayatını kimin için yaşadığına gelince, tabii ki cevap yine sende. Hayatını kendin için yaşamıyorsan, senin yerine kim yaşayabilir? Sonuç olarak, 'ben' konusunu düşünerek yaşarız. Bu şekilde düşünmememiz için hiçbir neden yoktur.
Kişi uygun eylemleri gerçekleştirirse, övgü duyar. İstenmeyen eylemleri gerçekleştirirse, ceza alır. Adler ödül ve ceza eğitimini çok eleştirmiştir. İnsanların, Kimse beni övmeyecekse, uygun eylemlere başvurmam ve kimse beni cezalandırmayacaksa, uygunsuz eylemleri gerçekleştiririm, diye düşündüğü hatalı yaşamlara neden olur. Kimse tarafından övgü duymazsan bir daha asla böyle bir şey yapmamaya karar verirsin. Bu durumda bir terslik olduğu belli.
Düşünsenize, bu tür önemsiz kişiler arası ilişkilerden kurtulabilsek, her şey ne kadar kolay olurdu! Ama kimse böyle bir şey yapamaz. Nereye gitsek, etrafımız başkalarıyla çevrili ve bizler başkalarıyla kurduğu ilişkilerle var olan sosyal bireyleriz. Ne yaparsak yapalım, kişiler arası ilişkilerimizin güçlü kemendinden kaçamıyoruz. Şimdi Adler'in, "Tüm sorunlar kişiler arası ilişkilerle ilgili sorunlardır," ifadesinin aslında muhteşem bir iç görü olduğunu anlıyorum.
Sağlıklı bir aşağılık duygusu, insanın kendisini başkalarıyla kıyaslamasıyla değil, kişinin kendisini ideal benliğiyle kıyaslamasıyla gelir.
Daha önceden, "Başkalarının mutluluğunu gönülden kutlayamıyorum," dememiş miydin? Kişiler arası ilişkilerini rekabet olarak düşünüyor, başkalarının mutluluğunu da 'yenilgin' olarak algılıyorsun. Başkalarının mutluluğunu kutlayamamanın nedeni bu.
Hataların kabullenilmesi, özür dilemek ve güç mücadelelerinden uzaklaşmak - bunların hiçbiri yenilgi değildir. Üstünlük arayışı da başkalarıyla yarışarak yapılan bir şey değildir.
Hayat birisinin sana verdiği bir şey değil senin seçtiğin bir şeydir ve hayatı nasıl yaşayacağına da sen kendin karar verirsin.
Sayfa 29Kitabı okuyor
Hayatın genel olarak hiçbir anlamı yok. Ama o hayata sen bir anlam verebilirsin. Kendi hayatına anlam verebilecek tek kişi de sensin.
Sayfa 284
Uzaktaki gelecek için hedefler belirliyor, yani hazırlık evresi olarak görüyorsun. Bunu gerçekten de yapmak istiyorum ve zamanı gelince yapacağım, diye düşünüyorsun. Bu şekilde yaşamak, hayatı ertelemektir. Hayatı ertelediğimiz sürece, asla bir yere varamayız ve günlerimizi sıkıcı bir monotonluk içinde geçiririz çünkü burayı ve şu anı bir hazırlık dönemi, sabırlı olmamız gereken bir zaman olarak görürüz. Ama örnek vermek gerekirse, kişinin uzaktaki bir giriş sınavı için 'burada ve şu anda' çalışması gerçek bir şeydir.
Sayfa 280
Hayatı bir dağa tırmanmak gibi düşünen kişiler, kendi varoluşlarına çizgiler gibi davranırlar. Kişi, bu dünyaya gelir gelmez başlayan bir çizgi varmış, zirveye varana dek farklı boyutlarda türlü kıvrımlar çizerek ilerliyormuş ve en sonunda sınır noktasına, yani ölüme varıyormuş gibi davranırlar. Hayatı bir tür öykü gibi gören bu anlayış, Freudyen etiyolojiyle (neden atfetmek) bağlantılı olan bir fikirdir ve hayatın büyük bir kısmını 'yolda geçen' bir şeye dönüştüren bir düşünce tarzıdır.
Hayata bir çizgiymiş gibi davranmamak hayatı bir dizi nokta olarak düşünmek. Tebeşirle çizilmiş düz bir çizgiye bir büyüteçle bakarsan, bir çizgi olduğunu düşündüğün şeyin aslında bir dizi ufak nokta olduğunu görürsün. Doğrusal görünen bir varoluş, aslında bir dizi noktadır; yani, hayat bir dizi andan ibarettir.
Sadece burada ve şu anda yaşayabiliriz. Hayatlarımız sadece anlarda var olur. Bunu bilmeyen yetişkinler, gençlere 'doğrusal' hayatları dayatmaya çalışırlar. Düşünce tarzları, geleneksel çizgilerde kalmanın - iyi üniversite, büyük şirket, istikrarlı bir aile yaşamı - mutlu bir hayat olduğudur. Ama hayat çizgilerden veya bu tür şeylerden oluşmaz.