Siz Okuduğunuz İçin Çocuklarınız Çok Sevecek
Keşke Anne Babam da Okusaydı Dediğiniz Kitap
Philippa PerryEn Eski Keşke Anne Babam da Okusaydı Dediğiniz Kitap Gönderileri
En Eski Keşke Anne Babam da Okusaydı Dediğiniz Kitap kitaplarını, en eski Keşke Anne Babam da Okusaydı Dediğiniz Kitap sözleri ve alıntılarını, en eski Keşke Anne Babam da Okusaydı Dediğiniz Kitap yazarlarını, en eski Keşke Anne Babam da Okusaydı Dediğiniz Kitap yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanların genellikle hayatlarında hedefleri vardır ve o hedefe ulaşmanın kendilerini “mutlu” edeceğini varsayarlar. Bazen bu olabilir, ama genellikle bizim için tatmin edici olacak bir hayatla ilgili varsayımlarımız yanlıştır. Bilinçsizce, muhteşem mimari yapıların, gıcır gıcır arabaların ve güzel objelerin önünde gülen, kahkaha atan, çekici insanların fotoğrafları bizi baştan çıkarabilir; bu tür görüntüler, hiçbir şeyi kelimelere dökmeden, istediğimizin bu olduğunu varsaymaya şartlandırır. Sıradan görünen insanların kendi şeytanlarıyla başa çıkmaya çalıştığını, kaçınılmaz acıyı kabul etmeyi öğrendiğini ve bu şekilde kendi doğallıklarını ve neşelerini bulduklarını hiçbir reklam göstermez.
Sayfa 77Kitabı okudu
Çocuğunuzun mutluluğunu dilediğinizde, tüketim tanrıları kafanıza tam aksini kazımış olsalar da, mutluluğa giden yol, bir şeylere sahip olmaktan geçmez. Ne de en akıllı, en zengin veya en uzun boylu olmakla ilgilidir. Mesele, ilişkilerin kalitesidir.
Sayfa 78Kitabı okudu
Çoçuğunuzun yanında öfke ya da herhangi bir aşırı yoğun duyguyla tepki vermenizin sebebi, onun yaşındayken hissettiğiniz şeye karşı kendinizi bu şekilde savunmayı öğrenmiş olmanızdır. Kendi farkındalığınızdan dışında, onların davranışı, kendi geçmişinizde ki çaresizlik , hasret, yanlışlık, kıskalık ya da muhtaç olma duygularınızı tetiklemekle tehdit eder. Böylece siz ,farkına varmadan kolay yolu seçersiniz: çocuğunuzun hisleriyle empati kurmak yerine , kısa devre yapıp öfkelenirsiniz, hüsran yaşarsınız veya paniklersiniz.
Sayfa 16Kitabı okudu
Duygular
“Bir çocuğun duygularını görmezden gelmek ya da inkar etmek, çocuğun gelecekteki akıl sağlığına potansiyel zarardır.”
Sayfa 55Kitabı okudu
“İyi davrandığımızda, bunun sebebi nadiren bir ödül istediğimiz ya da cezadan korktuğumuz içindir; sebebi, diğer insanlara duyarlı davranmanın doğal olarak içimizden gelmesidir. Çünkü işbirliği içinde yaşamanın, zıtlaşarak yaşamaktan daha ahenkli bir hayata götürdüğünü biliriz.”
Sayfa 179Kitabı okudu
“Yetişkin çocuklar için, ebeveynlerinin, hayatlarına müdahale etmeden neler yaşadıklarıyla ilgilenmesi çok anlamlı bir durumdur. Siz her zaman çocuğunuz için bir aynaydınız. Kendilerini nasıl gördükleri ve nasıl hissettikleri her zaman, bir noktaya kadar, sizin onlara nasıl yanıt vermiş olduğunuzdan, onlardan nasıl keyif aldığınızdan ve onlarla nasıl ilişki kurduğunuzdan etkilenecektir. Bu bir anda oy kullanma yaşına gelmeleriyle ya da kendi çocuklarının olmasıyla veya emekli olmalarıyla son bulmaz, devam eder. Yüz yaşındaki bir anne, çocuklarıyla gurur duyup, aldığı keyfi onlarla paylaştığında, o çocuğun kendisi yetmiş beş yaşında bile olsa, bu anlamsız değildir; etki eder, önemlidir. Yetişkin çocuklarımızla gurur duymamızın anlamı onlar için çok büyüktür, çoğunlukla başkalarının övgü ve takdirinden daha önemlidir. Zaferlerinden kendinize pay çıkarmayın (onlar size o payı vermedikçe), çünkü bunun onlara bir yardımı dokunmaz ama gerilemelerindeki rolünüzden de sıyrılıp, kenara çekilmeyin.”
Sayfa 233Kitabı okudu
“Yaptığımız tüm hatalara rağmen, vermekten esirgediğimiz tüm sevgiye rağmen, çocuğumuzun üzerine boşalttığımız tüm öfkemize rağmen, onlardan saklandığımız, ulaşılmaz olduğumuz ya da onlara güvenmemiz gerekirken güvenmediğimiz zamanlara rağmen, olayları onların açısından görmeyi reddettiğimiz zamanlara rağmen ya da çok fazla özdeşleşip yapışmamıza ve bizden ayrılmalarına izin vermememize rağmen, onlardan çok fazla şey talep etmemize rağmen, bizim hala çocuklarımıza, çocuklarımızın da bize bağlı olmaları inanılmaz.”
Sayfa 237Kitabı okudu
Hiç kimse tam anlamıyla bir aziz ya da günahkar değildir.
Ebeveyn olmanın özü, çocuğunuzla kurduğunuz ilişkidir. Eğer insanlar bitki olsaydı, ilişki toprak olurdu. İlişki destekler, besleyip yetiştirir, büyümeye izin verir - veya bunu engeller. Sırtını dayayabileceği bir ilişki olmadan, bir çocuğun kendini güvende hissetme algısı zedelenir. İlişkiniz, çocuğunuz için -ve ileride de onun çocukları için- bir güç kaynağı olmalıdır.
O klişe doğru: Çocuklar söylediklerimizi yapmaz, yaptıklarımızı yapar. Çocuklarımızın davranışlarına bakmadan önce, onların ilk rol modellerini incelememiz daha faydalı olur - hatta bu birincil derecede önemlidir. Ve bu modellerden biri de sizsiniz.