Siz Okuduğunuz İçin Çocuklarınız Çok Sevecek
Keşke Anne Babam da Okusaydı Dediğiniz Kitap
Philippa PerrySözler ve Alıntılar
Her şeyden daha fazla karşımıza çıkan, biz kendimiz bebekken ve çocukken bize verilenlerdir. Eğer nasıl yetiştirildiğimizi ve ondan kalan mirası incelemiyorsak, o da döner gelir ve bizi kemirir. Kendinizi, "Ağzımı açtım ve sanki annem konuşuyordu” gibi cümleler kurarken bulabilirsiniz. Tabii ki eğer onların söyledikleri kendinizi istenen, sevilen, güvende hisseden bir çocuk olarak hissettirdiyse, bunda hiç sorun yok. Ama genellikle söylenenler, bunun tam tersini gösteriyor. Karşımıza çıkanlar ise özgüven eksikliğimiz, kötümserliğimiz ve savunmalarımız gibi duygularımızı bloke eden şeyler ve duygularımızın içinde boğulma korkumuz olabilir. Veya, özellikle çocuklarımızı anlama zamanı geldiğinde, onlara dair bizi sinirlendiren şeyler, onlarla ilgili beklentilerimiz veya onlar adına duyduğumuz korkularımız olabilir. Biz, bir milenyum kadar geçmişi olan ve gelecekte de kim bilir nereye kadar uzanan o zincirdeki tek halkadan başka bir şey değiliz ne de olsa.
Ebeveyn olmanın özü, çocuğunuzla kurduğunuz ilişkidir. Eğer insanlar bitki olsaydı, ilişki toprak olurdu. İlişki destekler, besleyip yetiştirir, büyümeye izin verir - veya bunu engeller. Sırtını dayayabileceği bir ilişki olmadan, bir çocuğun kendini güvende hissetme algısı zedelenir. İlişkiniz, çocuğunuz için -ve ileride de onun çocukları için- bir güç kaynağı olmalıdır.
Geçmiş geri gelir, bizi (ve çocuklarımızı) kemirir.
Bir çocuk yakınlığa ve kabullenilmeye ihtiyaç duyar; fiziksel temasa, sizin fiziksel varlığınıza, sevgiye ve sınırlara, anlayışa, her yaştan insanla oynamaya, sakinleştirici deneyimlere, zamanınızın ve dikkatinizin çoğuna ihtiyacı vardır.
O klişe doğru: Çocuklar söylediklerimizi yapmaz, yaptıklarımızı yapar. Çocuklarımızın davranışlarına bakmadan önce, onların ilk rol modellerini incelememiz daha faydalı olur - hatta bu birincil derecede önemlidir. Ve bu modellerden biri de sizsiniz.
Üzülmek hayatın parçasıdır. Ama üzgün olduğunuz için azarlanmak, bir yetişkinken bile, hala içinizde bir yerdeyse, korkunç bir şey olduğunda dahi kendinizi ağladığınız için özür dilerken bulabilirsiniz.
Sayfa 62Kitabı okudu
“Hissettiğimiz sevgiyi onlara uyanıkken göstermemiz gerekir, yalnızca çok güzel gözüktükleri uykularında değil.”
Sayfa 25Kitabı okudu