Yeşilçam’a küçük yaşlarda hizmet etmiş ve Türk sinemasının aldığı şekillerle şekillenmiş bir kadın: Arzu Okay. Bu gibi insanlar, kariyerlerinin zirvesindeyken onları izleyememiş günümüz gençlerinde bile bir nostalji hissi uyandırıyorlar. Şahsen bende olan, bu.
Anlaşılan, zor bir sektörmüş Yeşilçam. Dinlenenler ve okunanlar (V. Türkali, A. İlhan, vb.) bunu doğruluyor. Çok dramlar yaşanmış kamera arkasında. Onun “belaltına” doğru inmesi de dramlara dram katmış. Arzu Okay’ın hayatı, en azından bir dönem, bu türden. Yine de sonu iyi bitmişe benziyor ki, bu söyleşi kitabı ortaya çıkmış.
Hayatta güçlü durmak, bir parça arsızlığı gerektirir (Olumlu mânâda). Çevrende başka insanların olmasını da… Arzu Okay’da bunlar var. Ancak keşke Yeşilçam’a dair biraz daha dedikodu alabilseydik kendisinden. Bu gibi kitapları güzelleştiren, o.
Dobralığını sevdim Okay’ın. Siyasî yönünü ise zorlama buldum. Yadırganmayacak, ancak yaşanmak da istenmeyecek bir hayat onunki. Eminim kendisi de aynı fikirdedir.
Emekleri için bolca teşekkürler.
* “Bilinçaltını bilmeyen, başına gelenleri kader sanır.” (C. G. Jung)
