Kibritçi Kız
Hans Christian AndersenEn Eski Kibritçi Kız Gönderileri
En Eski Kibritçi Kız kitaplarını, en eski Kibritçi Kız sözleri ve alıntılarını, en eski Kibritçi Kız yazarlarını, en eski Kibritçi Kız yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zavallı kız ısınmak için bütün kibritlerini yakmış dediler… Bu kibritlerin alevinde onun ne düşler gördüğünü bilemezlerdi ki.
Büyükannesi: “Bir yıldız düştü mü, bir insanın ruhu gökyüzüne yükselir.“ demişti.
Ve bazen gözden yaş akmaz, kalp ağlar sessizce...
O soğuk sabahta, o köşede oturup
kalmıştı, yanakları pembe pembeydi,
dudaklarında bir gülümseme vardı,
ölmüştü, bitmiş yılın son gecesinde
donup ölmüştü. Kibritlerin bir paketi
tükenmişti aşağı yukarı. Görenler,
"Isınmak istemiş" dediler. Gördüğü çok
güzel şeyleri, yeni yıla büyükannesiyle
birlikte, ne büyük bir sevinçle girdiğini
kimsecikler bilemedi...
“Büyükanne!” diye seslendi küçük kız. “Beni de al yanına! Biliyorum, kibrit söner sönmez kaybolacaksın, sıcacık soba, güzelim kaz kızartması ve o güzel, süslü yılbaşı ağacı nasıl kaybolduysa, sen de kaybolacaksın!” Sonra telaşla, geriye ne kadar kibrit kaldıysa hepsini peş peşe yaktı, büyükannesini bırakmak istemiyordu; kibritler öyle parlak yandılar ki, her yer gündüz gibi aydınlandı. Büyükannesi hiç bu kadar büyük, bu kadar güzel görünmemişti gözüne. Küçük kızı kollarına aldı ve ikisi birlikte, pırıl pırıl bir aydınlıkta, mutluluk içinde gökyüzüne yükseldiler; artık soğuk, açlık ve korku küçük kızdan uzaktı –Bambaşka bir hayattaydı şimdi o.
“Isınmak istemiş!” dedi herkes. Ama onun ne güzel şeyler gördüğünü, kibrit alevinde ne düşler gördüğünü kimseler bilemezlerdi ki.