Sonsuz kaçışın adamı, 40 yıl boyunca uzun intiharını planlayan ve 55 yıl boyunca işsiz olarak yeraltı hayatını sürdüren gizemli bir şairin marjinal hikayesi ve seçme şiirleri. Hayattayken hiçbir şiirini yayınlamaz. O istemedikten sonra kimse onun yerini bulup kendisine erişemez. Hakkında örnek iki anekdot; İlhan Şevket Galatasaray Lisesinde öğretmenlik yaparken, Atatürk okulu ziyaret eder. Herkes el etek öperken İlhan Şevket sadece elini sıkar Atatürk'ün. Atatürk merak eder ve dersine girer; tam 7 saat dersten çıkmaz ve 13 tane kahve içer... hikayenin devamı çok daha ilginç ama kitaptan okunması gerek bence. İkinci bir hikayesi: İlhan Şevket 85 yaşını görmeyeceğim der ve bir gün arkadaşına şöyle açıklar: "Merak etme, evini fazla işgal etmeyeceğim, buna hakkım da yok. Bak buraya şunu koyuyorum, 600 sayfa... Her gün bundan bir sayfa çevireceğim, bittiği zaman da ben gideceğim..." Bu Fransızca, eski bir sözlükmüş. 85 yaşına basmadan bir gün önce gider. İntiharından sonra evde kişisel eşyası arasında yer alanlar arasında en dikkat çekici bulduğum şey: II.Dünya Savaşı yıllarında karneyle verilen kara ekmeklerden bir parça; üstüne kendi el yazısıyla "1943 yazı/İstanbul" ibaresini kaydetmiş.
