Kimse Bilmez Ne Çektiğimi
Charles BukowskiKimse Bilmez Ne Çektiğimi Gönderileri
Kimse Bilmez Ne Çektiğimi kitaplarını, Kimse Bilmez Ne Çektiğimi sözleri ve alıntılarını, Kimse Bilmez Ne Çektiğimi yazarlarını, Kimse Bilmez Ne Çektiğimi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
ve unutma:
zaman harcamak içindir,
aşk başarısızlığa mahkum
ölüm ise yararsızdır.
Sayfa 156Kitabı okudu
başkaları düşüncelerini durduran
işlerde çalışırken
benim canavarım onu
düşünmeme izin verir,
mezarları ve ruh sıkıntısını,
çürümeyi ve harcanmış yıldırımların
iğrenç kokusunu.
Sayfa 33Kitabı okudu
okyanusa mazot döküyorlar
orospu çocukları,
göğümüzü kirletiyor
orospu çocukları,
Sayfa 29Kitabı okudu
domuzdan farkı olmayan erkekleri seçer kadınlar,
ruhları ölü erkekleri,
kötü düzüşen erkekleri,
gölgeden farksız erkekleri,
çünkü
olayların
akışına uymak
zorundadırlar.
doğal seçimleri değildir bu,
ama genellikle
bir karmaşa ve şaşkınlık
durumunda yaparlar seçimlerini.
bir dokunuşla insanı ihya edebilir
ya da dokundukları her şeyi öldürebilirler ve
ben ölüyorum,
ama henüz ölmedim.
Sayfa 25Kitabı okudu
belleğime o kadar çok
arayış içinde yürek kazındı ki
anımsayarak gideceğim ölümüme.
Sayfa 24Kitabı okudu
evlilik gibi bir şey:
her şeyi
hiç olmamış gibi
kabulleniyorsun.
hayatı o mükemmel kahkahanın üzerine süreceksin, yok başka değecek savaş.
ölümü beklemek şimdi. ölüm değil sorun olan, bu bekleyiş. yirmi yıl önce ölmüş olman gerekirdi,
kendine verdiğin zarar büyük ve kesintisizdi.
farklı bir savaş şimdi, evet, sızlanacak bir şey yok ama, kaydedilecek şeyler sadece.
benim filmlerim düzeliyor nihayet.
ama başrolünü oynadığım eski bir filmi hatırlıyorum.
hasta mısın? koş, deniz
kenarında koş. yunusları
seyret. E vitamini, sigara ve
yeni bir daktilo şeridi
gerek sana.
bu intihal, elbette, burada ellerim ve ayaklarımla oturmuş, bir ölümcül sigara daha
yakıyorum, sonra daha da ölümcül alkolden
koyuyorum kendime, ve bu intihal
çünkü bir zamanlar ayyaş fahişeme Pound okurdum, ilk aşkıma. bilmiyordum işte, hala da bilmiyorum. gömdüm onu,
kahve fincanımı kaldırıyorum,
yüzyıllar tahammül ediyor
bana,
başka hiçbir şey
bu kadar tatlı
bir anlam içermiyor
şimdi.
çünkü bir an için
yaşanmış ve yaşanacak zor
yılları anımsarsın.
hiçbir şey unutulmaz, bir kenara
konur sadece.
eldiven misali, silah misali,
kabus misali.
şimdi onlarla oturup
dinliyormuş gibi yapıyorum.
arada sırada iki kelime bile ediyorum.
kendimi nasıl hissettiğimden habersizler.
her şeyin
tekrar tekrar
nasıl yanlış gittiğini düşününce
duvarları seyretmeye başlar,
içerde kalmaya can atarsınız,
çünkü hep aynı filmdir
sokaklar,
ve hep eski film kahramanlarının
sonu gibi olur