Kireç
Ömer ErdemKireç Sözleri ve Alıntıları
Kireç sözleri ve alıntılarını, Kireç kitap alıntılarını, Kireç en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Biz gideceğiz cepsiz gömleğimiz
Kırlara salsak zapt edilmez sesimizi
bırak kendini diyor yanağıyla konuşan biri
bilmez kaç asır olmuş bağlanacak yer bulunmadı kopmuş ipimiz
Ve sonra onu bir odaya kapatmışlar
Üstüne kilit bile vurmuşlar
Bir at sarkıtmışlar bir gokdelenden
Bir denizi bir resme sığdırmışlar
Bir fotoğrafın gözlerini silmişler bir albümden
Sayfa 19Kitabı okudu
İşitin ey yarenler
aşk konulmaz yareye derler
yare odur ki kişiyi yar eyler
Her ayrılışta biraz daha yakın düşer
insan insana
aşk diyorlar ya ateşi yakan suya
Ateşi eritiyor
sözleri kelimesiz ağlayan çocukların
dövülen bakır mıyım
ağlayan çocuk mu uzakta
bildiğim tek şey kaldı
insan hep aynı
insan
ancak yalnızlığıyla ayrışıyor burada
ölüyor yeminlerin en yakıcısını dizen dudaklar da
Sayfa 94Kitabı okudu
Ve senin elinde göz kalemi
resmedip duruyorsun yüzünde
bir kader yazıcısı gibi
değiştiremediğin hiçbir kederi
umudun dün daha eskidi ya
her gün eskisinden daha da eski
Kime konar kim gelir de uzaktan
Ben hep böyle geceler boyu düşledim
Kırık radyo sesinde yağmur olsam.
Sayfa 1Kitabı okudu
mutluluk bile bir iklim işi
şu masanın etrafında toplanmış türkler
arkalarından sarkan perdenin işlemeleri kadar uyumlu değiller
sıkılırız belki de neden
çalık yeşerip susuz kaldığımız için sevgilerden
şu sözlerin geçtiği yurda bak
dün süt gibi kardeşlerim vardı
bugün kireç akıyor yüzümüzden
kim kime konar gelir de uzaktan
ben hep böyle geceleri düşledim
kırık bir radyo sesinde senin yağmurun olsam
döne döne verdiğimiz kaç oldu
oysa vermek kadar almak da sanat işi
kültür geçmez mi tarım kelimesinde bazen
bu kireç kuyusunda daha ne kadar
duyan olmadan sesleneceğim
birbirine değen sırtlarımız aynı yüzü taşırken
Hiçbir Şey Yapmamak
insan yılda birkaç gün birkaç saat
hiçbir şey yapmadan susmalı
durmuş Bir saat gibi boşlukta
unutmalı kendini herkesi unutmalı
insan yılda birkaç gün birkaç saat yalnız gözlerini değil kafasını bile
bir unutuş ambarına kapatmalı
insan insan kalmak için bunu yapmalı
hiçbir şey yapmamalı hiçbir şey yapmamalı insan kendisini elleriyle kilitleyip
anahtarı dışarıya fırlatmalı
derisini çıkarıp
güneşte kurumaya bırakmalı
Öyle seviyoruz ki onu henüz çiçekken kırıveriyoruz dalını
Suyu bulandırıyor taşlar atıyoruz yollara
Tozu dumana katıyoruz görünmesin diye o
Kuşlara tuzak kuruyoruz teneke çalıyoruz karanlıkta..
Sayfa 43Kitabı okudu