İnsanlığın dudaklarından dökülen en güzel kelime “Anne”dir. Ve insan yalnızca “Anne” diye seslendiğinde muhteşem bir çağrı yapmış olur. Umut ve sevgi dolu bir kelimedir bu, kalbin kuytularından dökülen tatlı ve nazik bir kelimedir.
Daha geçen hafta bu zamanlar, bu yasemin ağacının altında, aşk ilk kez ruhumu kucaklamıştı. Meğer o sırada kader, piskoposun evinde hayat hikayemin ilk cümlelerini yazmaya başlamış bile.
Hayattaki iyilik ve kötülükte, melekleri ve şeytanları görmeyen kişi, bilgelikten uzaklaşmaya ve ruhunda en ufak bir sevgi parçası bulamamaya mahkumdur.
Evden ayrılışım Adem'in cennetten kovulmasına benziyordu fakat kalbimin Havva'sı tüm dünyayı cennet bahçesine dönüştürmek için benimle birlikte gelmemişti.