Donald Barthelme Türk okuyucuların fazla gözüne çarpmayan bir isim. Yeni bir yazar değil, eserlerini 60-70’li yıllarda vermiş. 1982’de hayata gözlerini yummuş zaten. Toplamda 2 kitabı çevrilmiş Türkçeye. Gerçi bu kitabın başında yazarın diğer (ve daha çok bilinen) hikaye kitabı 60 Öykü’nün de yayına hazırlandığı söyleniyor ama 5 yıl geçtiği için
Yazar, postmodern öykücülüğün ustası olarak ün yapmış. Bu kitap, yazarın okuduğum ilk kitabı ve muhtemelen de okuyacağım son kitabı olacak.
Benim fikrime göre yazarın üslubu postmodernizmden ziyade dadaizme daha yakın. Bağlamdan kopuk, rastgele sıralanmış gibi duran ve okuması bana göre zor çünkü tek üslubu "üslupsuzluk " olan yavan cümle yığınlarından ibaret.
