Kırmızı ve Siyah
StendhalKırmızı ve Siyah Gönderileri
Kırmızı ve Siyah kitaplarını, Kırmızı ve Siyah sözleri ve alıntılarını, Kırmızı ve Siyah yazarlarını, Kırmızı ve Siyah yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“İşte dünyanın boş şatafatlarının sonu; siz hiç kuşkusuz güler yüzlere alıştınız, ama güler yüz bir yalan tiyatrosundan başka nedir ki? Gerçek, ağırbaşlıdır, Mösyö. Bizim bu geçici dünyadaki işimiz de ağırbaşlılık isteyen ağır bir iş değil mi? Dış dünyanın boş güzellikleriyle aşırı ilgilenmek yok mu? Bu tehlikeden kendinizi ne kadar korusanız yeridir.”
Senin için duygularım, yalnızca Tanrı için duyulacak duygular; saygı, sevgi ve boyun eğme karışımı bir şey...
"Ah, şu! İşte hoş bir şey, ölmek zorunda olduğumdan bu yana, yaşamım boyunca hiçbir zaman öğrenemediğim bütün dizeler aklıma geliyor. Bir çöküş belirtisi olmalı bu..."
Bu yüzyıl, her şeyi altüst etmek için gelmiş! Kargaşaya doğru gidiyoruz.
"Bana iyilik eden insana acıyabilir, ona kötülük etmekten üzüntü duyabilirim, ama kimseden korkmuyorum ve korkmayacağım."
Yaşamının en güç anlarından biri, her sabah uyanınca, mutsuzluğunun bilincine varmasıydı.
Yaradılıştan gururlu ve gözü pek olanların kendilerine karşı duydukları öfkeyi, başkalarına yöneltebilmeleri için bir adım atmaları yeterlidir, bu durumda öfke taşkınlıkları, onlara büyük bir zevk verir.
"Ona karşı duyduğum aşırı sevgi yüzünden cezalandırılmam gerek, aşırı sevmektir böylesi!"
Ara sıra yüreğine dolan mutluluk, şaşırtıcı bir iş başardıktan sonra generali tarafından ansızın albaylığa terfi ettirilen bir teğmenin mutluluğuna benziyordu, sonsuz yüksekliklere çıkarılan biri gibi hissediyordu kendini.
"Fırtına sırasında uyuyup kalırsam, boğulmayı hak ederim!"
"Günahım büyük, üstelik ben vicdan azabı duymadan yaşıyordum! Tanrı'nın beni bırakmış olduğunu gösteren ilk belirti bu. İki kat fazla ceza çekmeliyim ben."
"Bir budala, başkalarına karşı öfke duyar yalnızca."
Hiçbir davranış bundan daha fazla öfkelendiremezdi yaşlı Sorel'i, Julien'in güç gerektiren işlere fazla uygun olmayan ve ağabeylerininkine hiç benzemeyen güçsüz bedenini bağışlayabilirdi, ancak bu aşırı okuma tutkusu tiksindiriyordu onu, çünkü kendisi okuma bilmiyordu.
Yüreği çarpıyordu, ama yine de onu görmeye ya da ölmeye kararlıydı. Pancurlara küçük taşlar attı, önce yavaş yavaş sonra hızı artırdı. "Ne denli karanlık olsa da, bana ateş edebilirler," diye düşündü.
Sayfa 102Kitabı okudu