Sahabe, tabiîn ve onlardan sonra gelen Ehl-i Sünnet âlimlerinden, kaderin ispatı ve Kaderiyye’ye reddiye anlamında nakledilen birçok söz vardır. İbn Batta, bu kitapta bunları iki metodla nakletmiştir:
Birinci metod: İbn Batta, Kitap ve sünnetten delilleri aktarmasının ardından, ilk olarak kaderle ilgili konuları kitabın bölümlerinde yer alan âyetler ve hadislerle delillendirmiş, ardından sahabe, tabiîn ve onlardan sonra gelen imamlardan nakledilen sözlerle bu konuların peşine düşmüş, zikretmiş olduğu âyet ve hadislerin arasından bu rivayetleri nakletmiştir.
İkinci metod: Bu kitabın dokuzuncu bölümünün son üç bâbını ve onuncu bölümün tamamını –ki orada da üç bâb vardır- sahabe, tabiîn, tebe-i tabiîn ve onlardan sonra gelen hadis, fıkıh ve tefsirdeki meşhur imamların sözlerine ayırmıştır. Öncelikle Ebu Bekir ve Ömer’in (radıyallâhu anhumâ) izlediği yol ile başlamış, ardından Ali bin Ebu Talib, Abdullah bin Abbas, İbn Ömer, Abdullah bin Mes’ud, Abdullah bin Selam, Abdurrahman bin Avf, Abdullah bin Amr bin Âs, Ebu Said el-Hudrî, Selman-ı Farisî, Ebu’d-Derdâ, Said bin Ebu Vakkas, Ebu Hureyre, İmran bin Husayn, Übeyy bin Ka’b, Zeyd bin Sabit, Ebu Zerr, Bilal bin Rebah, Huzeyfe bin Yeman (radıyallâhu anhum) g
