Kızılderili Tarihi ve Gelenekleri
Rene TheveninKızılderili Tarihi ve Gelenekleri Gönderileri
Kızılderili Tarihi ve Gelenekleri kitaplarını, Kızılderili Tarihi ve Gelenekleri sözleri ve alıntılarını, Kızılderili Tarihi ve Gelenekleri yazarlarını, Kızılderili Tarihi ve Gelenekleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Eğer insan ruhunun yücelmesi maddeden kurtulmak ve bir üstbilince doğru uzanmak üzere harcadığı çaba ile ölçülürse, barbar Kızılderilinin ruhu birçok uygar insanınkinden daha yüce ve daha soyludur.
Uygarlaşmış uluslar yazgının onlara kabul ettirdiği efendilerine daha az saygı gösterirler.
Gerenimo, yaşamının son yıllarında kaçınılmaz şekilde durulduğunu serüvenlerini anlatmayı severdi. İnsanın elini kolunu bağlayan bir yürek açıklığıyla, öldürdüğü, yağma ettiği, işkence ettiği tüm düşmanlarından iftihar eder ve tek şeye yerinirdi.
daha da fazlasını haklayamamış olmak. Ama ilave etmeyi unutmazdı. "Yine de savaşların bahtında özellikle şanslıydı, istemeden de olsa asla bir çocuğun ya da bir kadının kanını dökmedim."
Yerlilerin yazılı yasaları yoktu. Söz konusu yasalar her zaman saygı gösterilen gelenekler biçimindeydi. Reisin yetkisi mutlak değildi. Sadece savaş tehlikesi olduğunda kabilenin erkekleri kurul ateşinin çevresinde tartışırlardı.
Burada genç erkeklerin de görüşlerini açıklama hakkı vardı. Ama bu görüşe başarılar kazanmış daha kıdemli biri tarafından karış koyulursa, fazla deneyimin daha fazla bilgelik kazandırdığı göz önüne alınarak, her zaman ona hak verilirdi.
on altı yaşına doğru, genç savaşçı savunma silahını kendisi sağlamalıydı, eğer değiş tokuş ya da satın alınarak elde etmişse silahın koruyuculuğu etkisi olurdu.
Adaleler ve bağırsaklardan yay ipleri, çeşitli bağlar, ayakkabı bağcıkları gibi gereksinimleri karşılıyordu. Savaşçılara verilecek miktarda hesaplanan boynuzlar kap olarak da kullanılıyordu. Yağdan ve kurutulmuş balçıktan yakacak maddesi; toynaklardan yapışkan ya da cila olarak kullanılan jelatin; beyinden bakır dövmeye elverişli bir ürün elde ediliyordu.
Kunduz tüm akıntıların, tüm göllerin civarında bulunuyor, biraz tedirgin olduğunda her yere tuhaf köylerini kuruyordu, oysa setlerle kapattığı ırmaklar sayısız balıkla dolup taşıyordu.
Bu çubuklar geleneklerine göre en önemli nesnelerden biri, aynı zamanda bir semboldü, örneği birbirlerine alıp verdiklerinde dostluk teminatı, yabancıya uzattıklarında barış işaretiydi.
Uygar insanların pek azı, sözgelimi, Amerikalı vahşilerin tarihini anlatmayı düşündü, çünkü bu tarih, neredeyse tamamen, yalnızca uygarlığın yüzkarasıdır.
Her kabile oturulan bölgeye göre değil, aile bağları üzerine kurulur.
Yani, kelimeye yüklediğimiz anlam gereği, yerlilere özgü vatan yoktur.
Yerlinin vatanı ailesinin oturduğu yerdir.