Üzgünüm dedim yılgın bir şekilde. Tek bir kelimeydi. Ama doğru bir şekilde, içtenlikle ve merhametle söylenildiğinde, bir ruhu tekrar ayağa kaldırabilirdi.
Pencereye tünemişti. Parlak ışık onu rahatsız etmiyor gibiydi. Belki, sadece belki, yeterince ışıkta kalırsa hayatındaki tüm karanlığın boğulup gideceğini düşündüğünü hayal edebiliyordum.
Bence hepimiz kaybetmenin kaçınılmaz olduğu bir oyunda kazanan taraf olmaya çalışıyoruz.
Sorun da burda Naomi. Oyun değil bu. Bu karayla ak arasındaki fark. Doğruyla yanlışın. Oyun değil bu.