Hayat birkaç kemiğini kırmıştı kırmasına, ama çok önemli iki organına dokunmamıştı: Kendine saygısı ve başkalarının ne düşündüğüne duyduğu saygı. Bunlar olmadan da ün denen şeyin keyfi çıkarılamaz. Bir doyum duygusu hep vardı içinde, hayatının sıkıcı tekdüzeliğini hafifleten bir duygu.
Sayfa 5