Kullervo’nun Öyküsü
Paavo HaavikkoKullervo’nun Öyküsü Gönderileri
Kullervo’nun Öyküsü kitaplarını, Kullervo’nun Öyküsü sözleri ve alıntılarını, Kullervo’nun Öyküsü yazarlarını, Kullervo’nun Öyküsü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir ağacı, bir ağacı daha ve bir ağacı daha devirir Kullervo ve ağacın nasıl devrildiğine bakmaz bile. Korkunç bir hırsı, korkunç bir gücü ve korkunç bir baltası var.
Ben ben değilim, ben Kullervo'yum. İsmim budur. Ben, benim ne olmamı istedilerse, ne yaptılarsa oyum.
Sayfa 20 - Dost Kitabevi Yayınları, Mayıs 2000Kitabı okudu
İnsanlar vadeleri dolmadan ölmeye başladılar.
Kimse yolda beni öldürmedi, gece uyurken de, hiç kimse, kendim de akıl edemedim.
Yapılan yapılmış, yapılmış ve geçmiş, olanlara üzülme ve düşünme.
"Ne biçim bir yer bu dünya," der Kullervo, "bizim için en azından, sen ve ben için."
"Zor bir yer bu dünya. Başka hiçbir yerde bu kadar çok hata yapılmaz," der Kullervo.
Gözlerini açtıklarında birbirlerini görüyorlar. Bu soğuk dünyaya ayrı ayrı gelselerdi üşürlerdi elbette.
Birbirlerine sarılıyorlar, kıvrılarak ama beceriksizce. Bu kucaklaşmada bir bütün halindeler, gözleri kapalı.
Uyku aşıklar için yapılmış bir evdir. Az sonra o uyku evinin ev sahibesi olacaksın.
Ben de onunla uyurum, bir daha da asla yalnız uyumam.
Bir yabancıyla yolda tanışmak en iyisidir, Ve dost olmak, ama yabancı kalacakla da yolda ayrılmak iyidir.
Bu dünyayı o kadar seviyorum ki ondan nefret ediyorum.
O an geçti bile, o rüzgâr ağaçların tepelerinden geçti. Gidiyorum şimdi.
Nefret etmek sevmekten iyidir, düşünmek gerekmez.
Eğer sana sarılırsam, benden geriye hiçbir şey kalmaz.