Yürüyüş yapmayı çok severim, hele böyle güzel havalarda. Yürümek sağlık ve kafa olarak insana son derece iyi geliyor. Düşüncelerden uzaklaştırıyor insanı. Tabii bir tanıdığa rastlamazsanız.
Belki de insan ruhu böyle ard arda bin bir türlü duygudan geçtikten sonra doymak bilmiyor , gitgide hırçınlaşıyor, bitkin düşünceye kadar yeni yeni ve daha güçlü duygulara kapılıyordu.
Ama benim duygularım ciddiye alınmaya değer miydi ki? üzülmüşüm, endişelenmişim, belki de onun dert ettiğinden üç kat daha fazla dertlenmişim, kime ne?