"İnsanları hüsrana uğratmaktan nefret ediyordum. Size kızdıklarında, sizi önemsedikleri anlamına geliyordu. Sizin için daha iyisini istiyorlardı. Daha iyisini yapabileceğinizi biliyorlardı. Ama böyle kayıtsız olduklarında, her şeyi batırmanızı bekliyorlarmış gibi oluyordu."
Kip: Telefonu aç, seni güzel suratlı şerefsiz.
Rhett: Beni güzel mi buluyorsun?
Kip: Mesajımdan belirli bir ayrıntıyı seçtiğin için seni aptal buluyorum.
Rhett: Ama güzelim de?
Kip: Siktiğimin. Telefonuna. Cevap. Ver.
Kip: Ya da saat ikide burada ol, ki seni bizzat silkeleyeyim.
Bu benim dünyadaki son anım olsaydı, mutlu gider miydim ?
Cevap basitti, pişmanlıklarla dolu olacaktım. Etrafımdaki herkesi mutlu etmek için elimden gelen her şeyi yaptığımı bilerek giderdim, ama aynı muameleyi kendime verememiş olurdum .